Een oude (57) vriend van me woont met zijn vrouw in een afgelegen bocht van de IJssel, aan een half verhard weggetje dat verder nergens heengaat. Het bestaat nog, een weggetje dat nergens heengaat. We hobbelen erover en laten eindelijk de moderne weilanden achter ons, waar niets groeit behalve het turbogras voor de turbokoeien in de reusachtige, pas gebouwde stal erachter. Over de winterdijk scheert een blauwe kiekendief. …
Een boswandeling levert altijd wel wat op, al was het maar een frisse neus. Op een frisse, zonnige middag met weinig wind trek ik jas en schoenen aan. Hoewel het een paar dagen bijna winter leek, zette de nachtvorst niet door en werd het algauw weer herfst, met een vrij hoge temperatuur en miezerig snertweer. Sommige planten bloeien dus nog door, het gras blijft groeien en paddestoelen schrompelen niet allemaal weg. …
Als ik over katten schrijf, word ik kattenhater genoemd, al zit ik nog zo vaak met een kat op schoot en al houd ik me aan de feiten. Maar welke feiten? In Trouw stond woensdag dat katten in Nederland jaarlijks 140 miljoen kleine dieren doden: een wilde schatting. Het aantal katten in Nederland is niet eens bekend, omdat katten niet geregistreerd staan en iedereen ermee mag fokken. De schattingen variëren van 2 tot 4 miljoen. …
Op weg naar de Achterhoek breng ik een kort bezoek aan het Zwillbrocker Ven, een klein natuurgebied, net over de Duitse grens. Het is een ondiepe plas met pollen pijpenstrootje, omringd door gemengd bos waarin berken de overhand hebben.
Het als natuur gedefinieerde terreintje van anderhalve vierkante kilometer stopt abrupt bij de Nederlandse grens, waar de doodgespoten akkers zich uitstrekken. In Duitsland werden woeste gronden altijd al minder gründlich ontgonnen dan in Nederland. In het Duitse ven broedt een flinke kolonie van zo’n vijfduizend paar kokmeeuwen, in gezelschap van tientallen flamingo’s. …
Sinds 2007 pleit ik voor bonte in plaats van zwarte pieten. Een bonte piet is een scholekster. Scholeksters zijn zwart-wit, en bont betekende van oorsprong ook zwart-wit (bonte koe), maar tegenwoordig betekent het kleurrijk. Blauwe, rode, groene pieten hadden Piet kunnen redden. Nu niet meer. Nu hebben extreemrechtse schreeuwerds zich opgeworpen als handhavers van de karikatuur van een domme, ondeugende paljas met donkere huid en rode lippen. En daarmee luiden zij het einde in van Piet, want wie wil zich nou vereenzelvigen met extreemrechtse schreeuwerds? …
Het nestkastje in mijn tuin is jaarlijks in trek bij kool- en pimpelmezen. Afgelopen lente broedden er koolmezen in, die nu in groteren getalen de tuin bevolken dan pimpels. Pimpelmezen zijn kleiner dan koolmezen, maar volgens mij staan ze hun mannetje (v/m) in de concurrentie om nestkasten. Een klein formaat is een nadeel in een gevecht van mees tot mees, maar kent ook voordelen. Een koolmees past niet door een gat dat op maat is gemaakt voor pimpelmezen. Andersom is dat geen probleem. Koolmezen zijn onze grootste mezen; ze zijn, zou je kunnen zeggen, het meest. …
In de meeuwenkolonie op het Forteiland van IJmuiden broeden rond de duizend paar kleine mantelmeeuwen en zo’n honderd paar zilvermeeuwen. In de lente van 2017 was er een gemengd koppel. Paartjes van kleine mantel- en zilvermeeuw zijn zeldzaam. De meeuwen zijn ongeveer even groot. Zilvermeeuwen hebben grijze vleugels en roze poten, kleine mantelmeeuwen hebben zwarte vleugels en gele poten. …
Als ik enigszins groggy uit de tandartspraktijk stap, valt mijn oog op een groepje paddestoelen in een groenstrook. Aan de ietwat donkere, opstaande rand van de hoed zie ik dat het inktzwammen zijn. Inktzwammen beginnen hun korte leven als een soort ei, maar verrijzen wonderbaarlijjk snel op hun stengel en rollen hun hoed op, waarbij die hoed geleidelijk in zwarte inkt oplost en wegdruipt. Dit hele proces is een kwestie van een paar dagen tot een week. …
In de Pakistaanse deelstaat Sindh liep ik eens dichtbij de Indiase grens door een acaciabos. Ik was uit de bus gestapt op loopafstand van het dorp waar ik heen wilde. Ik hoopte dat er in dat dorp een gastenverblijf zou zijn.
Ik zag door de acacia’s niet waar ik heen moest, maar ik vond het dorp en er was een gastenverblijf. Zoals altijd had ik daarvoor onnavolgbare vergunningen nodig. Die had ik niet, en dus liet de sleutelbewaarder me er met een zorgelijke frons in. In Pakistan laten ze je nooit in de kou staan. Ik bedankte en ging even op bed liggen. …
Het gaat slecht met de natuur in Nederland; bij huis betegelen en beteugelen we het groen, en op het platteland, zowat twee derde van ons grondgebied, zijn we al flink op weg met de sterilisering. Vijftien jaar geleden werd een weiland van Engels raaigras met een geel waas van paardebloemen gezien als het toppunt van intensieve landbouw. Nu mogen we blij zijn met een paardebloem. Er zijn nog heus wel weilanden en bermen met paardebloemen, maar allengs minder. En honderden soorten paardebloemen zijn al helemaal verdwenen uit het boerenland. …