Koos Dijksterhuis
Mijn boek (over) De zwarte specht is vanaf woensdag 4 november verkrijgbaar uitgegeven door uitgeverij Atlas Contact. In de Volkskrant van zaterdag 30 oktober 2020 een korte recensie door Jean-Pierre Geelen.
Voor een gesigneerd exemplaar kunt u contact met mij opnemen.
Kieviten, kemphanen, kwikstaarten en goudplevieren bevolken Arkemheen, een van ’s lands oudste polders, uit 1356. De weilanden zijn al die tijd ontsnapt aan de verwoestingen van de ruilverkaveling. De sloten kronkelen nog op Zuiderzeese wijze.
Arkemheen is weidevogelgebied. Vroeger kon je er in de lente baltsende kemphanen zien en in de winter kleine zwanen. Die Siberische zwanen kunnen dankzij klimaatverandering noordelijker blijven. Ook kemphanen hoeven minder ver zuidwaarts te reizen, en blijven daardoor juist in Arkemheen. Lees “Overwinterende kemphanen” verder
Van Erik Woldberg kreeg ik een vraag over boktorren. Die zitten in zijn houtvoorraad bij de houtkachel. Er vlogen volwassen kevers uit en Woldberg stelde vast dat het veranderlijke boktorren betrof. Die zijn klein: langer dan anderhalve centimeter worden ze niet. Hun kleur varieert van geel via rood tot zwart.
Wie aan boktorren denkt, denkt algauw aan doorboorde kozijnen en instortende schuren, maar boktorren die in dood haardhout binnengehaald worden lusten geen bewerkt timmerhout. Veranderlijke boktorren ook niet. De kevers willen naar buiten om op dood hout eitjes af te zetten. Het beste is ze buiten te zetten. Niet op internet kijken, want daar wordt vergif geadviseerd, te koop bij wie het adviseert. Lees “Boktorren uit haardhout” verder
Voor een boek over drieteenstrandlopers volgde ik die koddige dribbelaars drie jaar lang, samen met hun onderzoeker Jeroen Reneerkens. We vingen die vogels en ringden ze met unieke kleurtjes, waaraan we ze individueel herkenden. Dat bleek de vogels onverwacht te helpen.
In mei strijken drieteenstrandlopers onderweg naar Groenland neer op een bepaald strandje op IJsland. Het strandje werd bedreigd door havenuitbreiding en crossmotoren. IJslandse vogelaars drongen bij de regering aan op bescherming van het strand. Lees “Strandlopers ringen” verder
Mijn stukje over onderzoek naar grutto’s laatst leverde enkele gebalde vuisten op. Sommige vogelliefhebbers gruwen ervan dat onderzoekers vogels vangen, ringen en zenderen.
Ik begrijp dat goed; zelf laat ik vogels ook liever met rust, en de meeste onderzoekers die ik ken eveneens. Vogelonderzoek is soms, maar zeker niet altijd gericht op bescherming van die vogels. Wel is kennis over vogels nodig om ze te kunnen beschermen. Als je weet hoe en waar een vogelsoort leeft, of sterft, kun je bijvoorbeeld bedreigingen achterhalen. Lees “Het nut van vogels vangen” verder
Een eekhoorn uit Breda, dichtte Kees Stip, bereikte op Drie Koningen de Grote Markt te Groningen. Onze langstaartige rode eekhoorns kunnen best een tochtje maken, maar Breda – Groningen lijkt me wel heel ver. Niettemin zag ik in de lommerrijke villabuurt aan de zuidkant van de stad weleens eekhoorns. Ze mijden de stad dus niet, maar de stenige binnenstad?
Je weet maar nooit. Nog niet zolang geleden had ik het niet voor mogelijk gehouden dat er een steenmarter mijn stadstuintje zou bezoeken, maar dat gebeurt intussen al sinds tien jaar. Of steenmarters tot in de binnenstad doordringen, weet ik niet, maar zeg niet op voorhand nee, want zelfs otters zijn daar betrapt. Lees “Otters rond en in de stad” verder