In dit handboek maak je kennis met de meest uiteenlopende landschappen: duinen, stranden, heiden, bossen, akkers, heuvels, rivieren, meren en moerassen. Elk landschap heeft zijn eigen planten, bloemen, insecten en zoogdieren. In verruigde rietvelden tref je blauwborsten aan, in vochtige duinvalleien en op zilte strandvlakten vind je de zeldzame parnassia, in drassige heidevelden hoor en zie je in het prille voorjaar heikikkers, die in paartijd prachtig blauw kleuren. In elk jaargetijde en bij elk weertype valt er weer iets anders te ontdekken. Lees “Hij is er! Handboek voor Natuurwandelingen” verder
Heel vroege dotterbloei
Dat koekoeksbloem, herderstasje en duizendblad nog steeds of nu alweer bloeien, soit. Maar dotterbloemen? Ik ken één dotter die er elk jaar vroeg bij is, aan een sloot waarlangs ik vaak de stad in en uitfiets: soms in februari al. Elders langs die sloot vind ik vaak het eerste speenkruid. Dit jaar zag ik die allebei nog niet bloeien.
Zondag 12 januari mailde Loes Marcus me dat ze een dotterbloem zag bloeien aan een slootkant in Gouda. Onwaarschijnlijk vroeg, maar het vroegterecord brak ze niet. Pauljohan van Andel was haar voor. Hij stuurde op eerste kerstdag een foto van een bloeiende dotter in zijn tuinvijver in Veenendaal. Lees “Heel vroege dotterbloei” verder
De vrijheid van niet-zien
Van een vriend kreeg ik oude boeken en daartussen zat De Sneeuwluipaard van Peter Matthiessen. Die beschrijft een 400 kilometer en drie maanden lange wandeltocht door de bergen van Nepal, in 1973, samen met de zoöloog George Schaller. Ook Schaller schreef er een boek over: Stones of Silence. Toen ik eens vijf weken door Nepal wandelde, las ik Schallers boek, dat ondanks zijn poëtische titel vooral over onderzoek gaat. Matthiessens prozaïsche titel vertelt juist een persoonlijk verhaal over zijn pelgrimstocht door de bergen, op zoek naar vrijheid. Lees “De vrijheid van niet-zien” verder
Beer!
Drie keer heb ik een dag of nacht gewijd aan het zoeken naar een bruine beer: in Spanje, Zweden en Roemenië. Ik zag geen beren. Geeft niks, het gaat om de spanning en je ziet altijd wel wat. In Spanje zag ik gieren en gemzen. In Zweden zag ik veelvraten en elanden. Daar waren mijn kinderen bij. Dochter vroeg of dat niet gevaarlijk was, beren. Lees “Beer!” verder
Ooievaars in de winter
Afgelopen weken kreeg ik drie berichten van mensen die ooievaars hadden gezien. Eén had zelfs ooievaars op een nest zien staan. Was dat niet uitzonderlijk?
Dat ooievaars in december beginnen te nestelen, lijkt me heel vroeg, maar wellicht inspecteren en claimen ze het nest vast. Wie het eerst komt, het eerst maalt. Dat pleit ervoor in de lente vroeg terug te keren, of zelfs helemaal niet meer weg te trekken. Die keus maken veel ooievaars dan ook. Volgens de ooievaarswerkgroep Stork blijft zowat een derde van de ruim tweeduizend ooievaars tegenwoordig in Nederland. Ooit trokken ze allemaal naar Afrika of minstens naar Spanje. Lees “Ooievaars in de winter” verder
Tadadom, pomtiedo, trula
Zanglijster. Foto Koos DijksterhuisIn de natuur komt het nieuwe seizoen op gang. De eerste merels zingen, de eerste spechten roffelen, de eerste duiven koeren, de eerste koolmezen roepen hun twee- of drieklank. Ook de eerste zanglijsters hebben zich gemeld. Winterkoninkjes en heggemussen laten zich eveneens al horen.
Veel mensen herkennen de melancholische zang van een merel wel. Nu is die zang vaak nog aarzelend en zingen merels zacht en houden ze het niet zo lang vol als straks in de lente. Ze moeten er nog even inkomen. Lees “Tadadom, pomtiedo, trula” verder