AABC journalistiek & tekst

Vanaf de pieren van IJmuiden zijn soms bijzondere zeevogels te zien. Mijn collega van De Levende Natuur Rob Buiter en ik besluiten onze redactievergadering op de zuidpier te houden. Rob is er pas nog geweest en zag leuke soorten. Zee, wolken, strand, schepen en de rokende hel van Tata Steel (of heeft dat nu een Indiase naam?) zorgen voor een afwisselend uitzicht.

Op de voorgrond scharrelen paarse strandlopers, steenlopers en oeverpiepers. Vooral steenlopers wagen zich verrassend dichtbij, je zou ze kunnen pakken als ze niet terugdeinsden. We zien wel vijftien roodkeelduikers, twee alken en een brilduiker. Verder zijn er natuurlijk meeuwen, eidereenden, futen en aalscholvers. (meer…)

Zaterdag zitten we op de veerboot van Schiermonnikoog. Het is een koude, stralende dag. We zijn de enigen aan dek; andere passagiers zitten binnen. Uit de wind en gehuld in dikke lagen textiel is het in de winterzon goed te doen. Het licht is schitterend.

De slenken glinsteren tegen de zon in, en kleuren diepblauw met de zon mee. Twee zeehonden duiken reikhalzend op. De kokmeeuwen die de boot vergezellen lichten spierwit, zilvergrijs en vuurrood op. Ze vliegen boven de boeggolven die breken op de drooggevallen wadplaten. Daar scharrelen zilver- en stormmeeuwen, wulpen, een zilverplevier, een tureluur en twee strandlopers. Bonte strandlopers zijn de algemeenste strandlopers op de Waddenzee, maar dit zijn drieteentjes. (meer…)

Vermesting en verzuring door stikstofneerslag zorgt er in de natuur voor dat de meeste plantensoorten verdwijnen, ten gunste van een paar snelgroeiende soorten die de stikstof als een soort kunstmest opnemen. Beruchte stikstofgroeiers zijn brandnetels en bramen.

Toen een strook van de houtsingel langs het bungalowpark op Schiermonnikoog werd gekapt, op aandringen van de veehouder die klaagde over blaadjes op zijn wei, lag de bosrand ineens open aan de zuidkant. De zon bescheen de bodem en een deel van de geïnjecteerde drijfmest waaide de houtsingel in. Binnen de kortste keren raakte de singel (en de tuinen erachter) bedekt met bramen. Desondanks verdwenen de daar broedende braamsluipers. Die prefereren een dichte bosrand boven een bramentapijt. (meer…)

Op Schiermonnikoog vind ik een dode grote jager en vier dode Jan-van-Genten: grote witte beesten met een dolksnavel van twaalf centimeter. De vogels zijn vast gestorven aan vogelgriep. In een rapport door Kees Camphuysen van het instituut voor zeeonderzoek NIOZ lees ik dat vogelgriep afgelopen lente voor massasterfte onder die zeevogels zorgde.

Grote jagers leven in noordelijke wateren, onder meer bij de Schotse Shetland-eilanden. Het zijn grote roofmeeuwen. Ze deinzen er niet  voor terug om de nog grotere Jan-van-Genten aan te vallen en hun vis af te snavelen. (meer…)

Hun volste bloei is allang achter de rug, maar paardenbloem, scherpe boterbloem, duizendblad, witte en paarse dovenetel, mosterd, kaasjeskruid, komkommerkruid, bijenbrood, oranje havikskruid, harig knopkruid, bezemkruiskruid, robertskruid, dagkoekoeksbloem, zomerfijnstraal, herderstasje en vele andere bloeien door tot de nachtvorst met ze afrekent. En die laat op zich wachten.

Dat de nachtvorst op zich laat wachten komt doordat we met ons allen de atmosfeer verwarmen. Daarmee verwoesten we onze leefomgeving en hoe alarmerend dat ook is, lang niet alle veranderingen in de natuur zijn aan klimaatveranderingen te wijten. Het is verleidelijk om late bloemen als angstaanjagend gevolg van onze tomeloze vervuiling te zien. Maar sommige soorten bloeien (ook) ’s winters. Ik krijg iedere winter verbaasde mailtjes met de melding van bloeiende madeliefjes. Wel, die kunnen sinds mensenheugenis het hele jaar bloeien. (meer…)