Koos Dijksterhuis

Door het lint

Alweer kreeg ik geen lintje opgespeld
Men dacht misschien dat ik daartegen was
Ik had het mij zo anders voorgesteld
En stond al klaar in lintjesregenjas

 

Hete vrede

Klimaat verandert onbekommerd door
Vervuiling lijkt geen mens te kunnen schelen
Europa wil met nog meer auto’s spelen
De haat houdt in het Witte Huis kantoor

Er kwam een einde aan de koude oor-
Logstijd van heersers op hun werelddelen
Twee ego’s die zich gaarne laten strelen
Een binnenvetter en een kletsmajoor

We lijken wel te hopen op bevelen:
Ten strijde! De bewapening gaat voor
Het is een keus, misschien een ideële

De hete vrede maakt ons niet eufoor
De handschoen wordt gepakt, en geen fluwelen
De liefde gerangeerd naar roestig spoor

 

Water!

Oekaze van Marokko’s potentaat:
Geen Ramadan dit jaar, tot veel verdriet
Men drinkt dan veel en water is er niet
Dat krijg je van het wijzigend klimaat

Er zijn te weinig schepen lek geraakt
Had men er maar een schip dat water maakt

 

Trumptown

De Golf van Mexico raakt gauw vergeten
Zelf protesteer ik tegen ‘Duitse bocht’
Het luistert nauw maar klinkt het vergezocht
Als Nauw niet langer van Calais mag heten?

Ik denk dat Trump ons weldra zal verrassen
Met Trumpstreet, daar zo’n egostrelend man
Het snoeven met zichzelf niet laten kan
Ook Hitler kreeg in elke stad zijn Straβe

En Stalin, Lenin hadden elk een stad
In welke plaats vindt Trump zijn Stalingrad?

 

De Assads

De oude Assad is in vuur verteerd
Een kwart eeuw na zijn sterven gecremeerd
De jonge schurkt gezellig tegen Poetin
Die spreekt zijn protegé vast mannenmoed in

Het is de vraag of de politiestaat
Nu plaatsmaakt voor het heilig kalifaat

 

 

Crisis

Die Achahbar, daar zijn we mooi vanaf
Zo zullen Schoof en Wilders, denk ik, denken
De rest bedient de leiders op hun wenken
Die onbekommerd doorgaan met geblaf

Zij zette dan een principiële zet
Maar toch; ik kan er met mijn hoofd niet bij
Waarom ze dienaar werd van zo’n partij
En plaatsnam in het wrokkig kabinet

Met leiderschap dat van getier niet vies is
Verwacht ik weldra weer een nieuwe crisis

 

 

Macht

Weer vier jaar afbraak door zo’n lump
Of wood, een hitser, leugenaar
Voor democraten een gevaar
De rechtsstaat stort hij op de dump

Hij scheidt het koren, looft het kaf
Hij wordt niet langer afgeremd
Straks blijkt het stemmen weggestemd
Hij schaft verkiezingen nog af

Dan heeft hij absolute macht
Dat is per slot waar hij naar smacht

 

 

Eens

Minister Faber maakt het al te dol
Ze zegt althans geen liefdevolle dingen
Die zal niet snel een toontje lager zingen
Zij heeft haar woordje klaar maar weinig wol

Al uit ze zich beslist niet fijnbesneden
Al dreigt ze nog zo vaak met iets gemeens
Al staat ze met gebalde vuist wijdbeens
Zij dient met haar gespierde taal de vrede

Want iedereen beaamt: ze doet geen drol
We zijn het eens; haar woorden blijken hol