Koos Dijksterhuis

Wat hebben schattige honden, koeien in een landschap, hangende olifanten en Japanse oorlogspaarden gemeen? Ze zijn door kunstenaars gemaakt en komen uit de krochten van het Groninger Museum. Tot eind maart zijn de museale dieren te bewonderen.

“Grrrom!” heet de expositie, waarin een allegaartje aan kunstwerken is samengebracht met als gemene deler: dieren. De honden en Japanse oorlogsprenten spreken mij minder aan dan de koeien van onder anderen Willem Maris, de aanstootgevende mensaap van Breyten Breytenbach (de Zuid-Afrikaanse schrijver schilderde ook) of de kip uit 1988 van Siert Dallinga. “Huiswaarts” heet dat schilderij en de kip staat op een duintop over zee te turen. Verlangend misschien, wie zal het zeggen. …

Lees Meer Lees Meer

Eén van de opvallendste schelpen op onze stranden is de strandgaper. Strandgapers zijn ovale, witte of soms gelige schelpen die groot kunnen worden. Dan liggen ze je op het strand aan te gapen. Maar de naam gaper danken ze aan iets anders.

Omdat ze zo groot en talrijk zijn, zijn ze een geliefd doelwit van verzamelende kinderen. Toen mijn kinderen klein waren, en het oude Badstrand bij paal 3 een keer bedolven lag onder strandgapers, zeulden ze er armenvol van mee. Na onze expeditie streken we neer in de Gribus, het rariteitenkabinet aan de Badweg. Daar doneerden de kinderen elk een strandgaper, die de uitbater heel vriendelijk tentoonstelde, voorzien van datum, vindplaats en vooral naam van de vinder erbij. Ik denk niet dat ze er nog liggen, want de Gribus is onlangs weliswaar weer geopend, maar was jarenlang gesloten. …

Lees Meer Lees Meer

In mijn kindertijd verzamelde ik schelpen en nog altijd speur ik stranden en oevers af. Ik doe dat bewust of onbewust. Bewust zoek ik op stranden, onbewust bij zoetwater of te land. Dan merk ik in een ooghoek op schelpen lijkende voorwerpen op. Mijn zoon heeft dat ook en toen we oma bezochten, bogen we ons over het aquarium in het gebouw, waarin we behalve visjes en garnaaltjes schelpdieren bespeurden. …

Lees Meer Lees Meer

Twee dagen ga ik naar ons huisje op Schiermonnikoog. Ik neem vogelzaad mee. Dat hang ik voor het raam in zo’n plastic cilinder. De volgende ochtend vinden twee kool- en twee pimpelmezen de onverwachte lekkernij.

Tijdens mijn ontbijt kijk ik naar de mezen. Ik denk niet dat ze naar mij kijken. Ze zien me alleen als ik dichtbij het raam beweeg. Dan trekken ze zich even een meter terug. Ook de vogels die de door de mezen gemorste korrels opruimen, zien me pas als ik beweeg. De eerste die verschijnt is een fazantenhaan. Nietsvermoedend laat hij zich van een meter afstand fotograferen. Ik beweeg alleen als hij niet kijkt. Hij kijkt niet als hij me recht aankijkt, want zijn ogen staan aan de zijkanten van zijn kop. Als ik me terugtrek ziet hij dat en sprint hij geschrokken weg. …

Lees Meer Lees Meer

Mijn zoon riep vanuit de badkamer dat er een joekel van een spin in bad zat. Hij ging zelf alleen maar douchen, daar niet van, maar wat als die spin uit bad en in de douche klom? Ik antwoordde dat de spin niet voor niets in bad zat, dat ie erin was gevallen en er niet uit kon komen en dat, mocht ie er toch uit weten te komen, hij of liever zij, want het was een vrouwtje, geen enkele reden had zich in de douche te vervoegen, en al helemaal niet als die douche aan stond met een mens eronder. …

Lees Meer Lees Meer

Als ik een spin tegenkom, vind ik het meestal te veel moeite de soort op naam te brengen. Zonder zijn of haar geslachtsorganen door een microscoop te begluren is dat vaak niet eens mogelijk. Ik ben niet zo’n gluurder, dus die microscoop laat ik zitten.

Er zijn nog steeds spinnen actief, maar veel minder dan een maand geleden. Ik kom hangmatspinnen tegen, of vooral hun webben, die met dauw bepareld nogal opvallen, zeker als de zon erover fonkelt: een schitterend schouwspel, letterlijk. …

Lees Meer Lees Meer

Onlangs ruimde ik op. Opruimen is het gevolg van een goed voornemen, en goede voornemens sorteren niet per se de voorgenomen resultaten. Hoewel ik veel wegdeed, bewaarde ik meer dan ik dacht. Dat komt: ik doe niks ongezien weg, ik open dozen en zie dan van alles wat ik na enig wikken toch het bewaren waard vind. …

Lees Meer Lees Meer

Zolang zich geen (nacht)vorst aandient, groeien sommige paddenstoelen maar door. Daar zitten bijzondere bij. Klaas Hitman stuurde een foto van een harpoenzwam. Hij meldde dat het een vleesetende paddestoel is.

Vlees kan natuurlijk beschimmelen en zwammen zijn schimmels, maar echte paddestoelen die vlees eten zijn er weinig. Als vleesetende paddestoel ken ik de rupsendoder, een zwam die groeit op en zich voedt met een rups of, vaker nog, een pop. …

Lees Meer Lees Meer

Dat fruitvliegjes zich snel vermenigvuldigen is bekend, maar hoe ze partners kiezen niet. Dat wordt al jaren onderzocht aan de Rijksuniversiteit Groningen. Onlangs ontdekten Groninger biologen samen met collega’s uit Toulouse dat de seksuele voorkeur van fruitvliegjes een kwestie is van culturele overlevering. …

Lees Meer Lees Meer

Landschapsschilderijen zijn in. Jarenlang werden ze als passé terzijde geschoven, nu worden ze in ere hersteld. Er reist zelfs een collectie landschappen uit de kelder van het Rijksmuseum door het land. Na de musea van Zutphen en Hoorn is nu het Hannemahuis in Harlingen aan de beurt. In februari verhuist de tentoonstelling naar Het Markiezenhof in Bergen op Zoom en komende zomer hangen de “Schatten uit het Rijks” in Museum Gouda. …

Lees Meer Lees Meer