alle gedichtjes en verzen
Die Achahbar, daar zijn we mooi vanaf
Zo zullen Schoof en Wilders, denk ik, denken
De rest bedient de leiders op hun wenken
Die onbekommerd doorgaan met geblaf
Zij zette dan een principiële zet
Maar toch; ik kan er met mijn hoofd niet bij
Waarom ze dienaar werd van zo’n partij
En plaatsnam in het wrokkig kabinet
Met leiderschap dat van getier niet vies is
Verwacht ik weldra weer een nieuwe crisis
Weer vier jaar afbraak door zo’n lump
Of wood, een hitser, leugenaar
Voor democraten een gevaar
De rechtsstaat stort hij op de dump
Hij scheidt het koren, looft het kaf
Hij wordt niet langer afgeremd
Straks blijkt het stemmen weggestemd
Hij schaft verkiezingen nog af
Dan heeft hij absolute macht
Dat is per slot waar hij naar smacht
Minister Faber maakt het al te dol
Ze zegt althans geen liefdevolle dingen
Die zal niet snel een toontje lager zingen
Zij heeft haar woordje klaar maar weinig wol
Al uit ze zich beslist niet fijnbesneden
Al dreigt ze nog zo vaak met iets gemeens
Al staat ze met gebalde vuist wijdbeens
Zij dient met haar gespierde taal de vrede
Want iedereen beaamt: ze doet geen drol
We zijn het eens; haar woorden blijken hol
Was Hitler voor de oorlog doodgereden
Had Himmler, Hess of Heydrich dan zijn kamp
Gestreden met misschien nog meer gestamp
Had Stalin dan… of kwam er wereldvrede?
Het schot was scheef en niet meer dan een schamp
Stel dat het doel op slag was overleden
Kwam dan zijn boze achterban tot rede
Of vlamde er een burgeroorlogsramp?
Eerst riep zijn vuist gebald op tot gevecht
Maar na verloop van tijd uit hij zich milder
Geen windei heeft de aanslag hem gelegd
Verlaat hij nu zijn hatelijke spoor?
Misschien ontdekt hij zijn talent als schilder
Dat zie je soms bij mensen zonder oor
Miljoenen zagen alles op TV
Het duurde even, nu is het voorbij
Wel 24 landen deden mee
Slechts 1 ervan is winnaar en is blij
We voetballen, zei Cruyff ooit, voor de lol
(De bal vervulde een centrale rol)
Neem evenwel toch eens in ogenschouw:
Europa is, op 1 na, in de rouw
De feestkledij verbleekt tot fletse kleurstelling
De volkeren verbijten hun teleurstelling
Het viertal grote leiders is eruit
Ze denken nu het land te gaan regeren
Door ieder en elkaar te attaqueren
Met stoere taal, gestampvoet en gefluit
Ze hebben niet zoveel te agenderen
Ze willen dat ons land de grenzen sluit
En dat natuur nog meer wordt uitgebuit
En wie nog boeken leest die zal creperen
En verder zijn ze in de weer met luid
Ontkennen dat ze groepen willen weren
Die zich niet aan hen willen conformeren
En wie afkomstig is uit Oost en Zuid
Hoe schaamteloos kan leiderschap beginnen
Ze hebben immers al de buiten binnen?
We geven toe aan wie de ruimte claimen
Ruim baan dus voor de land- en wegenbouw
Natuur, klimaat, milieu gaan in de rouw
Want wij ontkennen liever de problemen
We dansen lachend op de Krakatau
We blijven het er ongeremd van nemen
Verankerd in vertrouwde leefsystemen
Al raken hele groepen in het nauw
We stemmen de natuurbescherming weg
Het is natuurlijk zonder meer schandalig
En voor de leefomgeving domme pech
We zijn nou eenmaal vreselijk inhalig
De wolf, de bever, knotwilg, houtwal, heg
Hun eind is na, hun uiteinde onzalig
We gaan waarschijnlijk naar de gallemiezen
De mensen kozen met hun onderbuik
Een hedendaags traditioneel gebruik
Ik pak geloof ik nu maar eens mijn biezen
Of is het beter dat ik onderduik
Ik breek mijn hersens, en mijn hart, mijn vliezen
Is er nog wel een bubbel om te kiezen?
Of kijk ik voortaan dieper in de kruik?
De mensen vieren schreeuwerig hun zege
Het koren wordt geminacht door het kaf
Aan aandacht heeft het dit keer niet gelegen
De luisteraar krijgt oorpijn van ’t geblaf
Nu hebben we wel lang genoeg gezwegen
Want Mussert ligt te dansen in zijn graf
