Als ik over katten schrijf, word ik kattenhater genoemd, al zit ik nog zo vaak met een kat op schoot en al houd ik me aan de feiten. Maar welke feiten? In Trouw stond woensdag dat katten in Nederland jaarlijks 140 miljoen kleine dieren doden: een wilde schatting. Het aantal katten in Nederland is niet eens bekend, omdat katten niet geregistreerd staan en iedereen ermee mag fokken. De schattingen variëren van 2 tot 4 miljoen.

In een bericht van Sovon Vogelonderzoek stond 100 miljoen kleine dieren. In NRC las ik 100 miljoen vogels per jaar, wat ik overschreef in het Natuurdagboek, waarna ik door de factchecker van NRC werd gefileerd. En terecht, want naast vlinders, libellen, kikkers en muizen, zijn 40 miljoen dode vogels op grond van inventarisaties een reëlere schatting. Behalve het directe effect is er trouwens een indirect effect. Waar vogels een kat zien, durven ze niet meer te broeden.

Na dat natuurdagboek kreeg ik 150 boze reacties, meest scheldpartijen en ontkenningen met veel uitroeptekens. Velen hadden een kat die zoiets nooit zou doen, bijna iedereen noemde het los laten lopen van miljoenen huiskatten ‘de natuur’, anderen gaven eksters, kraaien, reigers en zelfs steenmarters de schuld van het uitroeien van vogels. Sommigen riepen dat hun kat lekker minstens één vogel per dag doodt en dat vogels zich maar beter moeten aanpassen.

Mensen hebben geen idee wat hun poes uitspookt. Ik heb katten gezien met in hun bek merels, zanglijsters, spreeuwen, ijsvogels, karekieten, houtsnippen, meerkoeten en eendjes, veel jonge eendjes. Ik zag complete eendengezinnen verdwijnen nadat katten hun slaapplaatsen op de oever hadden ontdekt. We willen het niet weten, want katten zijn ons heilig. Maar ook heilige dieren kunnen killers zijn. Veertig miljoen vogels per jaar – daar is niet tegen op te broeden.

Intussen wacht ik met de kat op schoot de volgende lading brieven af.

(Natuurdagboek Trouw maandag 2 december ’19)