De kleine vuurvlinder is een van die fleurige fladderaars die ik graag tegenkom. Waarschijnlijk is dat niet wederzijds. Deze vlinders worden niet zo oud, ze vliegen een half jaar en beslaan in die tijd drie generaties. In hun korte leven geven ze aan ontmoetingen met mensen geen prioriteit. Maar schuw zijn ze niet.

Op allerlei open terreinen kun je ze tegenkomen. Weliswaar is hun spitsuur wat betreft vliegtijd al gepasseerd: augustus en september, maar tot ver in oktober, soms zelfs november, zijn ze te zien. Zulks hangt af van het weer, dat onder invloed van klimaatverandering in de herfst steeds langer zomerse trekken houdt. Lees “Zonaanbidders onder de vlinders” verder

Op Schiermonnikoog en in de buurt van Groningen kijk ik  uit naar de invasie van lijsterachtigen uit Scandinavië. Eind september kwamen de zanglijsters op gang en inmiddels komen de eerste koperwieken binnen, maar van grote hoeveelheden merk ik niets.

De trek van lijsterachtigen kan in één klap losbarsten. Dan zitten de bessenstruiken ineens helemaal vol. Misschien gaat daar een koude nacht in hun verblijfsplaats aan vooraf, waarin ze dachten: wegwezen. Misschien is het gaan regenen, na een lekker herfstzonnetje. Misschien draait de wind of raakt de bessenvoorraad op. Waardoor dan ook, ineens wemelt het van bijvoorbeeld merels. Dat heb ik deze herfst nog niet meegemaakt. Lees “Waar blijven de lijsterachtigen?” verder

Tot mijn vreugde stuitte ik op twee kleine parelmoervlinders. Ze waren nog aan het paren ook. Vlinders paren met van elkaar afgewend gelaat. Niet omdat ze elkaar verafschuwen of omdat ze hun tanden niet poetsen, maar omdat hun lichaam zo gebouwd is. Ze klikken zich aan elkaar met hun achterkantjes, waar de overdracht van mannelijke geslachtscellen plaatsvindt. Lees “Parende parelmoervlinders” verder

Nu de zomer niet zo gortdroog als de vorige twee zomers was, hoor ik veel mensen met een tuin zeggen dat er dit jaar veel naaktslakken zijn. Het zou kunnen dat er meer naaktslakken zijn dan eerdere jaren. Het zou ook kunnen dat er evenveel zijn, maar dat ze zich meer laten zien. Zelf heb ik elke zomer ontzettend veel naaktslakken in de tuin, maar dit jaar zijn het er juist minder dan vorige zomers. Dat komt doordat ik ze met de hand weghaal en naar een plek breng waarvandaan terugkeer zeer onwaarschijnlijk is. Lees “Een slak met een toefje slijm” verder

Het is herfst. Bessen kleuren rood, appels geel, paddenstoelen verschijnen, planten bloeien uit, boerenzwaluwen trekken weg, ganzen trekken binnen, gaaien vliegen af en aan met eikels. Die eikels vallen uit de bomen, net als beukennootjes en kastanjes. De zon schijnt fel onder donkere wolken. Voor het om zeven uur donker is, zoeken warrige zwermen kauwen en roeken een slaapplaats. Lees “Vallende takken, hangende bladeren” verder