In de nieuwe Veldgids Schelpen geeft Rykel de Bruyne een overzicht van de zeeschelpen en andere weekdieren die aan de Nederlandse en Belgische kust te vinden zijn. Meer nog, want ook weekdieren die in het Nederlandse deel van de Noordzee leven, maar (bijna) nooit aanspoelen, staan erin.

Voor schelpenverzamelaars en -liefhebbers is dit met prachtige foto’s geïllustreerde boek onmisbaar. Weliswaar schreef De Bruyne in 2004 een eerdere versie, maar er is sindsdien nogal wat veranderd. Zo zijn er de afgelopen zestien jaar maar liefst veertig soorten bijgekomen. Lees “40 nieuwe soorten schelpen” verder

Als ik ’s morgens uit het raam kijk, zie ik een groep sigaarvormige figuurtjes overkomen. Ze steken donker af tegen de lichtgrijze wolken. Er volgt nog een groepje. Ik zie er steeds meer, tot de wolken overal bespikkeld zijn met sigaren. Ze begeven zich naar het zuidwesten.

De lijstertrek is losgebarsten. Merels, zanglijsters, kramsvogels en vooral koperwieken vliegen over. Ook spreeuwen en vinken zijn erbij, maar de spikkels zijn vooral lijsterachtigen. Lees “De lijstertrek is losgebarsten” verder

Volgens de regels van het bloemrijk grasland-beheer zou ik al gemaaid moeten hebben. Overal zijn zelfs de bloemrijkste hooilanden weggemaaid. Late bijen, kevers en vlinders kunnen het schudden. De nectarbronnen zijn niet zozeer opgedroogd als wel opgedoekt.

In mijn tuin lap ik de regels aan mijn laars. Ik doe maar wat, naar eigen goeddunken, en kijk wat het resultaat is. Op mijn schaduwrijke grasveldje is het niet eenvoudig de zaak in bloei te krijgen. Mos en slakken smoren veel bloemen in de kiem. Lees “Nog even niet maaien” verder

’s Avonds zie ik een huisspin door de kamer hollen, zo’n joekel met harige poten. Die is op zoek naar een partner, of naar prooi: zilvervisjes bijvoorbeeld. Hoewel ik niet bijster bang ben voor spinnen, ze zelfs mooi vind en ze met afstand prefereer boven zilvervisjes, schrik ik toch altijd even als ik vanuit mijn ooghoek zo’n reus voorbij zie snellen.

De schrik die een huisspin teweegbrengt komt misschien ook door het late uur waarop de grote spin op strooptocht gaat. Een huisspringspin heeft een geruststellender formaat en leeft overdag. Er zit er een op de muur. Het is ’s morgens, de zon schijnt. Hij is zwart, met een grijze streep op zijn rug en driehoek op zijn kop. Het is een dwergje van nog geen vier millimeter. Het lijfje althans, de pootjes meet ik niet mee. Lees “Kleine spin in huis” verder

Soms stuurt een lezer mij een dichtbundel met eigen werk, geïnspireerd door de natuur. Ik heb een tweeslachtige verhouding met poëzie. Sommige van de mooiste zinnen en taalvondsten zijn eraan te danken. Al verzwijgt een gedicht vaak meer dan dat het meldt. Het is samengebalde taal, soms haast een zwart gat. En ineens valt een enkel zinnetje mij op. Lees “Natuur in versvorm” verder