Luchtbel, 30 vertalingen die de Nederlandse letterkunde verrijken
‘Het is mode van de dichtkunst te eisen dat zij “vernieuwend” en “ontregelend” is’, schrijft Jean Pierre Rawie in zijn bundel Een luchtbel in een vluchtige rivier. Het lijkt hem ‘dat poëzie eerder orde moet scheppen dan ontregelen; het leven is al chaotisch genoeg.’ En vernieuwend, tja: ‘elk goed gedicht is vernieuwend, in de zin dat het iets is wat er daarvoor nog niet was.’ Dat geldt ook voor een vertaling, want ‘een letterlijke woord-voor-woord-vertaling (…) levert geen zelfstandig kunstwerk op. Een goede vertaling beoogt een verrijking te zijn van de Nederlandse letterkunde.’ Het is Rawie bewonderenswaardig goed gelukt lezenswaardige vertalingen te maken, met behoud van vorm en rijmschema. (meer…)
Recente reacties