Op Schiermonnikoog kleurt de wildernis op de vier kilometer lange Stuifdijk lichtrood tot donkerpaars van de bessen. De Stuifdijk is de ooit aangelegde maar verwilderde duinenrij die de kwelder tegen de zee moest beschermen, maar die telkens doorbrak en niet meer onderhouden wordt.

Zangvogels komen op hun herfstreis overzee aangevlogen, belanden op Schiermonnikoog en volgen de Stuifdijk. Die is begroeid met besdragende stekelstruiken waarin vogels dekking en vooral voedsel vinden. Ze poepen de pitjes weer uit; ze verbouwen hun eigen voedsel.

Er staan meidoorns, duinrozen, duindoorns, lijsterbessen en vlieren. Ook sleedoorns, kardinaalsmutsen en Gelderse rozen groeien er. Een verrassende producent van rode bessen wekt altijd verbazing bij lieden die ik de plant aanwijs: asperge. Wilde asperges komen plaatselijk in ons land voor, vooral in de drie zuidelijke provincies. Ook in de Hollandse duinen, op Ameland en op Schiermonnikoog zijn ze algemeen.

We kennen van asperges vooral het ondergrondse deel: de witte wortelstok. Als die aan het licht wordt blootgesteld wordt ie groen. In het wild groeien wilde asperges zoals u ze misschien van vroeger herinnert, toen asperges in de mode waren als kamerplant. Ze vormen een lichtgroene pluim. Die ziet er zacht uit maar op de harde stengels zitten kleine, stekelige blaadjes.

Wilde asperges kunnen wel twee meter hoog worden en krijgen gelige bloemen. In de herfst dragen ze bessen. Rode bessen, zoals op de foto. Dat geldt trouwens alleen voor vrouwelijke aspergeplanten. Vogels pikken die bessen open, om de zwarte zaadjes eruit te pikken.

Of de bessen eetbaar zijn voor mensen, anders dan als galgenmaal? Ik vraag het wildplukexpert Michiel Bussink. Hij slaat er een standaardwerk op na: ‘De zaden kunnen in augustus worden geoogst. Je kunt er koffie van brouwen’. De bessen zijn niet eetbaar, maar wel mooi, daar op de Stuifdijk.

(Natuurdagboek Trouw, vrijdag 20 oktober ’23)