Krimp!

Er worden op de wereld 2667 kledingstukken gekocht. Per seconde. Per uur zijn dat er bijna 10 miljoen en per jaar meer dan 84 miljard. Dat zijn er ruim tien per wereldbewoner, maar Nederlanders kopen er ruim vijftig per persoon, een miljard per jaar. Gemiddeld. Tegenover de fossielen zoals ik, die kleren dragen tot ze versleten zijn, staan grootverbruikers. Veel kleren gaan on- of slechts één keer gedragen bij het vulles.
Op de middelbare school schreef ik ooit een opstel over verspilling – gloeilampen werden zo gemaakt dat ze snel kapot gingen. Dan gooide je ze weg en verving je ze – vervuiling door hebzucht van de fabrikanten.
Op mijn dertigste kocht ik mijn eerste nieuwe fiets, met zeven versnellingen. Tot dan had ik tweedehands barrels die ik steeds oplapte tot ze doorgeroest waren. Ik fietste er het hele land mee rond. Toen de mountainbike kwam, ik meen eind jaren 80, zag je ineens geen racefiets meer. Niet dat alle racefietsen ineens versleten waren, nee, men kocht er een nieuwe fiets bij. Dat was de eerste keer dat ik merkte dat men massaal iets kocht omdat er een nieuw model was. Inmiddels doet men dat met alles: meubels, kleren, telefoons, computers, tv’s, kerstboomversieringen.
In mijn kindertijd was er geen computer, printer, mobiele telefoon, fax. Een vaste telefoon was er wel, een wasmachine en een typemachine. Nu zijn tandenborstels, scheermesjes, afwaskwasten, fietsen, zagen, boren, snoeischaren, grasmaaiers, harken elektrisch. Harken? Ja een bladblazer is een gemotoriseerde hark. Als machines en brandstof duurder zouden zijn, zou er veel minder gemaaid, geharkt, gekapt en gesnoeid worden.
De hoeveelheid energie die we met al die apparaten verbruiken… En al het nieuwe zit verpakt in plastic, piepschuim en karton. De afvalbergen van afdankertjes en verpakkingen vormen continenten in zee en bedekken eilanden en natuurgebieden. Wat niet wordt gedumpt wordt verbrand, alsof de atmosfeer niet toch al kreunt van de broeikasgassen.
Ik verlang al mijn hele leven naar een beleid dat gericht is op krimp: krimp van productie, consumptie, vervuiling en bevolking. De jurken op de foto zullen krimpen in de was.
(Natuurdagboek Trouw, maandag 13 januari ’25)
Eén gedachte over “ Krimp!”
Helemaal mee eens. Ik koop al jaren nauwelijks nieuwe kleding, alleen ondergoed en sokken wel. Lang leve de Ktingloop en Vinted. Maar in8 mijn omgeving, collega’s enz. zie en hoor ik alleen maar onbegrip. Ze vinden me een zeurpiet en “willen ook wel eens wat nieuws”. Ook op andere gebieden, afval scheiden b.v. geven ze er geen bal om. Hoe dring ik tot ze door? Ik voel me een roepende in de woestijn.