Op een congres over vogels vertelt vogelaar Jasmijn uit West-Friesland me het verhaal van de tortel. Een buurtgenoot van haar had een Turkse tortel. Een gewonde Turkse tortel. De borst lag open, er was bloed. Jasmijn laat de foto’s zien op haar telefoon.
Buurtgenoot had gezien hoe de duif door de tuin achternagezeten was door een snelle roofvogel. Ongetwijfeld een sperwer. De duif was niet gegrepen, de wond was niet gemaakt door een sperwerklauw. Nee, de duif was in paniek tegen de schutting geknald. Boem! Buurtgenoot erheen, sperwer weg, duivenborst kapot.
Moderne buurtgenoten weten dan wat hen te doen staat: een vogelaar bellen. Jasmijn haalde de duif en bracht hem naar dierenarts Koopman.

“Die schoot er zonder verdoving drie forse krammen in!” vertelt ze. “Dat deed hij om de huid bij elkaar te houden. De duif gaf geen krimp. De krammen zijn van roestvrij staal, en moeten er na twee weken uitgetrokken worden. Dat is morgen! Ik hoop maar dat de dierenarts de krammen eruit krijgt zonder veel stress en bloed!”

De duif heeft twee weken bij Jasmijn in een volière achterin de tuin gelogeerd. Zijn rechtervleugel is een beetje beschadigd door die krammen. Jasmijn hoopt maar dat ze de duif na het ontkrammen meteen kan vrijlaten.

Na de operatie mailt ze: “Nou, de duif is los hoor! De dierenarts heeft de krammen met een slijptol doormidden geslepen en er makkelijk uit kunnen halen. Hij heeft een paar uurtjes zitten bijkomen en toen heb ik hem vrijgelaten in mijn tuin. Hij ging eerst een tijd in de boom zitten om te poetsen, tot  hij werd weggejaagd door de lokale tortel. Ik ben benieuwd of hij nog eens terugkeert!”

(Natuurdagboek Trouw 8 april 2014)