Vijf merels schuimen mijn tuin af. Drie op het omheinde gras, twee op het paadje. Twee mannetjes, een vrouwtje en twee volgroeide jongen. De twee merelparen die in mijn tuin broedden, hebben elk één jong grootgebracht.

De rest van de drie tot vijf kuikens per nest is waarschijnlijk na het uitvliegen door katten gepakt. Vóór het uitvliegen zou een kat geen kuiken in leven laten. Uitgevlogen merelkuikens houden zich gedeisd onder een struikje, als de ouders alarmeren. De jongen verroeren zich niet. Maar in onze woonwijk schuimen tientallen katten de bosjes af. Ik zie soms een kat met een jonge merel ‘spelen’, en als ik de kat wegjaag, is het hijgende bloedbadje toch al stervende; aan bloedingen, hartstilstand door stress of besmetting met kattenbacteriën. De kans dat een kuiken de kattendans ontspringt, is klein. Maar het is toch uit elk gezin één jong gelukt. Ik schat dat ze twee weken uit het nest zijn. Ze eten de kersen die mijn enorme kersenboom laat vallen.

Mannetjesmerels zijn zwart met een gele snavel. Vrouwtjes zijn bruin met een gevlekte borst. Jonge merels hebben meer en lichtere vlekjes op borst en buik en streepjes op hun bovenrug. De twee jongelingen in mijn tuin gedragen zich onvolwassen.
Beide kuikens pikken zelf in kersen, maar doen dat onhandig en kijken dan onbeholpen naar naar hun vader. Uit gewoonte richten ze hun open snavel naar hem. Hij stopt er dan een stukje kers in.
Het ene kuiken is alleen met zijn vader, het andere met beide ouders, maar het bedelt niet bij zijn moeder en zijn moeder bemoeit zich nauwelijks met hem. Over ongeveer een week moet ie het ook zonder vader zien te redden.

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 11 juli 2014)