Afgelopen donderdag citeerde Trouw een voor- en tegenstander van het verbod op (wilde) dieren in het circus. Ik kan woest worden op mensen die dieren kwellen. Maar van mensen die uit sentimentele overwegingen dieren heilig verklaren, krijg ik de kriebels.

Leeuwen door hoepels vind ik maar niks. Ook zie ik een olifant liever op de savanne dan in een circus. Maar dat mensen de savanne verwoesten, vind ik ernstiger dan dat ze circusolifanten houden. En bio-industrie. In Nederland zijn 250 circusdieren. Ik vermoed dat onze ruim 20.000.000 vleesvarkens en fokzeugen slechter af zijn.

Het vangen van wilde dieren voor handelsdoeleinden mag niet mogen. Maar als een olifant in gevangenschap geboren is, is het ronduit wreed het beest los te laten in Afrika, zoals de actiegroep Wilde Dieren De Tent Uit van plan is. Dat zegt directeur Leonie Vestering. Vergist ze zich of weet ze niet waarover ze het heeft? In het circus doen Indische olifanten kunstjes, geen Afrikaanse. In het circus ‘breekt de ziel van een olifant’, zegt ze. Een zielige olifant heeft blijkbaar een ziel. Een ziel die kan breken. ‘Weer wat geleerd’, zou Dingeman zeggen.

Ooit redden dierenvriendinnen meerkoeten uit het ijs. Na de reddingsactie staken losse koetenstompjes uit het ijs. Moeten we circusolifanten niet beschermen tegen dat slag dierenvriendinnen?

Circusdirecteur Belly Wien doet laconiek over het verbod. ‘Dan gebruiken we paarden of lama’s’, zegt hij. Dat had hij gedacht. Lama’s staan ook op de lijst van verboden troeteldieren. Net als kamelen. Misschien kan Wien een paar van de 4.000.000 huiskatten inschakelen, of van de 100.000.000 plofkippen. Hebben die er ook wat aan.