In mijn studententijd had iedereen kamerplanten. Ook mijn kamer leek een plantenkas, al hadden mijn planten een hoge mate van zelfredzaamheid. Sprieten, cactussen, vetplanten, tradescantia’s en citroengerania. Mijn papyrus verdroogde in de vakantie.

Eén van de talrijkste studentenplanten was een vetplant met dikke, in punten uitlopende bladeren, elk met een gekartelde zoom van scherpe punten. Niet dood te krijgen en gemakkelijk te stekken. Ideaal dus. Maar ook saai, je kon net zo goed geen kamerplant hebben.

Nu blijken die vetplanten weer populair. Ik wist niet welke soort het was, maar op het Canarische eiland Fuerteventura ontdekte ik dat ze de trots van het eiland zijn. Souvenir en exportproduct nr. 1: aloë vera .

Overal op het eiland verwijzen wegwijzers naar biofarming waar de wonderplanten worden gekweekt. In parkjes, tuinen en plantenbanken staan ze en in potten zijn ze te koop. Zelfs supermarkten verkopen ze, in kabouterformaat, in potjes met een verzegeld zakje eromheen.

Meer nog dan de planten zelf kun je er cosmetische producten kopen, met aloë vera erin. Zo’n vetplant heeft dikke bladeren om vocht in op te slaan, en als zo’n blad afbreekt, sijpelt er een soort gel uit. Daarvan worden zalven, crèmes, pasta’s, shampoos en zeepjes gemaakt. Doorschijnend, wit of groen; de aloë-vera-producten puilen uit de toeristenwinkels. Op de bijsluiters past de lijst van kwalen niet, waartegen aloë vera een wondermiddel is. Ook op internet wordt de loftrompet gestoken over dit heilzame middel.

Brandwonden, jeuk, eczeem; vooral huidaandoeningen verdwijnen na het smeren met de wonderzalf. Wie wil dat niet? Wij wel! Mijn dochter probeerde het uit op haar arm. Ze reageerde er allergisch op en kreeg na een dag een vuurrode eczeemplek, het leek wel een brandwond. De verkoper kon zijn ogen niet geloven en keek ons wantrouwig aan.

Ik introduceer een nieuw gezegde: voor de één een wonder, geeft de ander op z’n donder.

Toch leuk om die oude bekenden op het eiland tegen te komen. Sommige bloeien zelfs. Het maakt ze veel minder saai, in mijn kamer deden ze dat nooit.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 10 mei 2017)