Zo’n koud voorjaar is lastig voor broedvogels, zeker als die tijdens de zomerse dagen in maart dachten: kom we beginnen vast. Nu ze kuikens krijgen, is de spoeling dun wat betreft insecten. Het seizoen komt langzaam op gang. De vogeltrek is bezig, de vogels moeten wel, maar ik denk dat de noordenwind hen vertraagt. Zodra die wind naar het zuiden draait, barst de trek pas echt los.

Als de zon doorbreekt en ik me de tuin in laat lokken, blijkt het daar alleen uit de wind warm te zijn. Ze zeggen: het is kouder dan met kerst, maar dat geldt hooguit voor de luchttemperatuur, niet voor de stralingswarmte van de zon. Op beschutte plekken bloeien de lentebloemen onbekommerd, zoemen bijen en fladderen vlinders.

Maar in de kou duurt het allemaal veel langer en dat heeft ook voordelen. De bosanemonen in mijn tuin zijn nu pas aan het uitbloeien. Ze hebben nog nooit zo lang gebloeid. De tulpen volgen hun voorbeeld, maar dan donkerpaars. In de straat staan de vogelkersen nog in volle bloemenpracht, de appel- en kersenboom in mijn tuin komen heel geleidelijk in bloei, de sering staat nog in knop, de boshyacinten zijn net begonnen en mijn grasveld is nog steeds lila van de pinksterbloemen – anders zijn ze rond Pasen op hun best, maar nu halen ze misschien Pinksteren wel!

Staat het groen in mijn tuin in voorgaande meimaanden kniehoog, nu komt het net kijken, Zelfs het zevenblad groeit trager dan anders. Ik weet de oprukkende zevenbladlegers terug te dringen en in hun plaats stokrozen en wilde lupines tot ontkiemen te bewegen. Ik moet nog oppassen dat ik geen groene vingers krijg! Ik haal vast groene zeep in huis.

Wekenlang genoot ik van de witte sluiers van sleedoorns en meidoorns en vooral de groene lentewaas van de laatste. Nu zijn eindelijk de beuken aan het uitbotten, de bossen zien lentegroen van hun horizontaal uitgewaaierde takken.

Ik heb te doen met insecten, broed- en trekvogels, maar geniet desondanks zeer van de lange lente.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 9 mei 2017)