Mijn tuin is klein, maar vrij van mest en vergif, en er is altijd leven in de brouwerij. Er scharrelen kevers, er rusten waterjuffers, er jagen libellen, er dwarrelen vlinders. Er zoemen bijen, hommels en zweefvliegen rond de bloemen, er patrouilleren bijen of wespen bij de mieren- en bijenholletjes.

Vaak heb ik geen idee welke soorten het zijn. Ik weet soms niet eens of zo’n beestje van een halve centimeter een bijtje of een wespje is. Als ik ze op de foto krijg, kan ik ze op m’n gemak (laten) determineren. Maar voor een foto moeten ze stil zitten.

Laatst had ik geluk. Het was een mooie avond en er kwam een vriend langs. We zaten op het terras, toen ik een wesp zag. Geen gewone wesp, dat zag ik meteen. Ook geen hoornaar. Deze had een ander postuur en gedroeg zich anders. Hij of zij helicopterde langs de muur. Ieder gaatje kreeg een korte inspectie. Ik haalde gauw mijn camera. Hebbes.

Het bleek een blokhoofdwesp te zijn, met een grote, enigszins hoekige kop. Er zijn meerdere soorten blokhoofdwespen, in Nederland komen elf soorten voor, waarvan een stuk of drie, vier algemeen zijn en ook in tuinen voorkomen. Ik vind het vaststellen van de familienaam al heel bevredigend. Blokhoofdwespen zijn één van de geslachten binnen de graafwespen. Die maken holletjes, waarin ze hun eitjes voorzien van een voorraad prooidieren, in dit geval vliegen. Blokhoofdwespen jagen graag langs een bosrand op vliegen. Mijn tuin grenst aan een bosje.

De meeste blokhoofdwespen gebruiken holten in vermolmd hout, of knagen zelf een hol in dood hout. Zo’n hol kan allerlei zij-holtes hebben, waarin de wesp vijf tot soms wel twaalf vliegen stopt. Op een dode vlieg legt ze een ei. Soms bevat één blokhoofdwespennestje wel honderd dode vliegen. Als u last heeft van vliegen, zou u eens een vermolmde boomstronk in de tuin kunnen proberen. Ik heb, twee stronken en zie intussen meerdere blokhoofdwespen.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 17 juli ’19)