Op het Vogeleiland in het Amsterdamse Bos is een korte natuurwandeling uitgezet langs bordjes. Daarop staan de insecten die Jur Heijnen heeft gefotografeerd op of vlakbij de plek van het bordje. Vliegen vooral. Hij geeft er een paar regels tekst en uitleg bij.

Jur laat me de route zien. Hoe kort ook, we doen er best lang over, maar de tijd vliegt, want er is van alles te zien. Het regent aanhoudend en de insecten houden zich koest, maar toch zien we er steeds meer. ‘Ik bevind me meestal op dit niveau’, zegt Jur, op zijn knieën zakkend. Daar zijn vliegjes te zien. ‘Oevervliegen’, zegt hij, ‘die zijn traag. De meeste vliegen zijn snel. Ze hebben goede ogen en daarom moet ik ze voorzichtig benaderen als ik foto’s neem. De flits jaagt ze weg, dus ik heb maar één kans.’

In Nederland zijn duizenden soorten vliegen. Daar zitten zeldzame en extravagante bij. Van stadsreuzen tot slankpootvliegen, Jur vindt ze prachtig. Op zijn macro-opnamen zie je veel beter hoe fraai die kleinoden zijn dan in het echt. Neem nou de Poecilobothrus nobilitatus, een slankpootvlieg met een gouden lijf en witte vleugelpunten. Of het gewoon knuppeltje, een blaaskopvlieg die door een leek algauw voor een wesp wordt aangezien, vanwege zijn gele dwarsstrepen en zijn dunne taille.

Een verregende koekoekshommel schuilt onder een blad, diverse sint-jansvlinders hangen aan bloemen te dutten, en we zien meerdere snipvliegen, klein maar fijn.

Voor zo’n klein gebied is de variatie aan insecten enorm. Dat komt doordat op Vogeleiland in de jaren ’50 een heemtuin is aangelegd, met diverse landschappen in het klein. Zo is er een moeras, een duin en een Limburgse heuvel. Daarvoor is grond uit Zuid-Limburg gehaald en het duin komt van Texel. Er zijn destijds vast insecten meegelift. Jur vertelt dat sommige soorten alleen in Zuid-Limburg voorkomen, én op het Vogeleiland.

Wat zal het er gonzen als de zon schijnt!

(Natuurdagboek Trouw woensdag 15 juli ’20)