Behalve de gevreesde hoornaars komen ook Franse veldwespen uit het zuiden en oosten aangefladderd. Franse veldwespen zien er  tamelijk angstaanjagend uit, ik denk omdat ze eerder zwart met gele strepen zijn dan het ons vertrouwde geel met zwarte strepen. Behalve hun kleur is ook hun vlieggedrag een beetje griezelig, met hangende poten. Ze vliegen langzamer dan limonadewespen.

Franse veldwespen talen niet naar zoetigheid en komen niet bij mensen aan tafel. Ze zitten liever op een bloem, om daarvandaan op rupsen en andere insectenlarven te jagen. Aan een bloem- of plantenstengel hangen ze ook hun nest, dat ze net als de bekende prikwespen bouwen van papier-achtig spul, dat ze vervaardigen door cellulose tot pulp te knagen. Het verschil is dat de veldwesp er geen buitenmuur omheen metselt, je kijkt zo het nest in. Dat nest is ook kleiner, maar er kunnen meerdere nesten bijelkaar zitten. In Nederland gebeurt dat nog niet zoveel. In het zuiden des lands hebben Franse veldwespen zich definitief gevestigd, maar zo talrijk als rond de Middellandse Zee zijn ze nog lang niet. Ze houden van warmte, maar aangezien de warmte oprukt, rukken de veldwespen ook op. Ze worden al in Groningen gezien en de wesp op de foto woont in Noordwest-Polen.

Veldwespen maken hun nesten ook wel onder de motorkap van een auto, in een brievenbus of in een schuur. Als de winter voor de deur staat, zoeken ze net als gewone wespen een beschut plekje. Dan komen ze wel eens in huis terecht. Veldwespen kunnen pijnlijk steken, maar ze doen dat alleen als ze beetgepakt worden of als iemand achteloos op ze gaat zitten.