Sinds onze rentmeesters vorig jaar het natuurbeheer afschaften, zoeken natuurbeheerders andere inkomsten. Mij lijkt het een inkopper: entree heffen bij natuurgebieden. Maar toen ik dat opschreef, kreeg ik veel afkeurende reacties: entree heffen maakt natuur elitair, alleen voor rijken. Dat is niet zo. De entree hoeft niet hoger zijn dan de prijs van een bioscoopkaartje, krat bier of pretpark. Ik hoor nooit iemand beweren dat bioscoop, bier of pretpark elitair zijn. Daarbij: door lid te worden van de eigenaar, verschaf je jezelf voor de prijs van één Eftelingkaartje een jaar lang toegang in diens terreinen.

Veel natuur is eigendom van natuurbeschermingsorganisaties. De mensen verharden en omheinen hun tuin, maar willen gratis andermans terrein kunnen betreden. Natuur als recreatieterrein, natuur als gratis pretpark. De afgelopen dertig jaar zijn bijna alle natuurreservaten opengesteld voor publiek. Boswachters maakten plaats voor wandelaars, joggers, terreinfietsers, crossmotoren en loslopende honden. Hoe meer mensen de natuur gingen gebruiken als decor voor hun uitstapjes, des te luider klonk de roep dat de natuur elitair was en dat de groene maffia weg moest. De openstelling werkte averechts. Juist als je ervoor moet betalen, zie je de waarde van natuur in.

Zaterdag kondigden de directeuren van Wereldnatuurfonds en Staatsbosbeheer namens ruim vijftig natuurorganisaties aan geld te willen verdienen aan natuur. Daarbij denken ze aan onbetaalbare diensten als frisse lucht en wateropvang. Ook willen ze een koepelorganisatie, zoals de Britse National Trust. Die stelt natuur open voor leden. In ruil voor hun contributie kunnen die leden wandelen en fietsen in natuur, die de entree waard is, die meer is dan een decor voor gratis uitstapjes. Wie dat elitair vindt, kan in pretparken of recreatieterreinen terecht.