Vogelaarster Debby Doodeman uit Driel krijgt de laatste weken vaak bezoek van een spreeuw, die een poot mist. Of eigenlijk ontbreekt alleen een voet. De spreeuw stapt hinkend rond op haar andere voet en een stompje dat doet denken aan een houten been. Ze vliegt steevast naar de voedertafel in de tuin en doet zich daar tegoed. Debby noemt haar Stompie. Het is een jong vrouwtje dat afgelopen mei uit haar ei moet zijn gekropen. “Aan haar goede poot droeg Stompie een ring”, vertelt Debby. Op 21 november las ze die af: NLA L470231, en meldde ze haar waarneming bij het Vogeltrekstation.

“Stompie was op 26 september door buurman Joost Valkenburg gevangen, gesekst en geringd. Niet in zijn tuin, maar bijna anderhalve kilometer verderop. Daar heeft hij een ringbaan.” Sindsdien hinkepoot Stompie regelmatig door Valkenburgs tuin, maar volgens Debby nog vaker in haar tuin. “Wij hebben kennelijk lekkerder vogelvoer”, zegt ze lachend.

Eerst dacht de vogelaarster dat Stompie dezelfde was als de spreeuw die afgelopen winter de tuin regelmatig bezocht, en die ook een linkervoet miste, maar als Stompie inderdaad een jong van dit jaar is, moet dat een andere spreeuw zijn geweest.

Spreeuwen verliezen soms een poot als die wordt afgeknepen door een paardenhaar, is buurmans verklaring. Ze verzamelen paardenhaar als nestmateriaal, waarin Stompie zich misschien in het nest al vastdraaide. Zelf kreeg ik eens de melding dat een spreeuw verstrikt was geraakt in een nylon draad.

Jonge spreeuwen schuimen in de nazomer de wijde omgeving af, op zoek naar bessen, zaden en vooral insecten en hun larven. Emelten, de larven van langpootmuggen, zijn hun belangrijkste prooi. Die leven in grasvelden, en in het ene grasveldje zitten er meer dan in het andere. Jonge spreeuwen verkennen de boel en vliegen vast vaker in een net dan hun ervaren ouders. Zo ook Stompie. Zou ze komende winter overleven?

(Natuurdagboek Trouw maandag 6 december ’21)