We logeerden bij landgenoten in Auvergne. Die vrienden hebben een huis, een gite, een boomgaard en een erf. Ze wonen in een gehucht van tien inwoners, bij het knusse plaatsje Bellenaves aan de spoorweg naar Clermont-Ferrand. In het gehucht is het rustig, er is helemaal niets te doen qua vertier, je snelt er naar het raam als je een auto hoort. In hun gite (www.hirondelles.nl) verwachten de vrienden wandelaars en fietsers. Een van hen heeft de omgeving tot op de decimeter verkend en stippelde veel wandel- en fietstochten uit. Veel ervan beginnen en eindigen op het eigen erf. Desgewenst laat hij zich inhuren als gids. Wij vertrouwen op zijn rode pennencircuit op de plattegrond en wandelen twaalf kilometer langs akkers, weiden, door bossen en een beekdal. Wat een afwisselend landschap!  In het bos slaat een ree op de vlucht. Je ziet weinig reeën in Frankrijk. Ze zijn er wel, maar ze zijn heel schuw. Dat heb je in een land van jagers. De Franse natuur hangt vol schreeuwerige bordjes dat je moet ophoepelen vanwege de jacht. Zou het er daarom zo rustig zijn? Buiten het jachtseizoen althans…

De koeien zijn niet schuw. Integendeel, ze worden niet eens gemolken, ze zijn vrij, tot ze naar de slager gaan. Koeien en kalfjes luieren herkauwend onder een eik, andere kuieren grazend rond. We ontmoeten zelfs een stier, niet zo’n industriële fokstier die zijn hele leven op een nepkoe gemolken wordt. Nee, een kolos van wat heb ik jou daar, die geen waas voor ogen krijgt van onze rode tas, die snuift noch stampvoet, maar die ons kort aangaapt en onverstoorbaar voortsjokt.