Alleen al om zijn naam verdient het schaakbordlieveheersbeestje een natuurdagboek. Zoals bijna alle soorten lieveheersbeestjes is het schaakbordlieveheersbeestje een notoire bladluizen-eter. Dus als u er een wilt zien, verdient het aanbeveling een tuin te hebben met ruimte voor planten die bladluizen huisvesten.

Schaakbordlieveheersbeestjes zijn niet rood maar geel met zwarte stippen. Nu zijn er meer lieveheersbeestjes in die kleur, zoals citroenlieveheersbeestjes en sommige veelkleurige Aziatische lieveheersbeestjes, die zich in veel kleuren kunnen hullen. Schaakbordlieveheersbeestjes echter zijn de enige die geen ronde stippen hebben, maar vierkante of rechthoekige. Vandaar het schaakbord. De zwarte stippen van het ene schaakbordlieveheersbeestje zijn groter dan die van het andere, en soms lijkt zo’n kever wel helemaal zwart, zoals ook veelkleurige Aziatische lieveheersbeestjes bijna zwart kunnen zijn.

Het schaakbordlieveheersbeestje op de foto is bezig mijn duim te beklimmen. Het kevertje zat op de tuintafel. Ik kom weleens een bladluis tegen in de tuin en een enkele keer zie ik een plant hier of daar zwart worden van de bladluizen: een jacobskruiskruid bijvoorbeeld, of een koekoeksbloem. Maar voordat de planten daaraan bezwijken, komen er oorwurmen en lieveheersbeestjes in actie. Vooral de larven van heersbeestjes zijn dodelijk voor bladluizen; ze vreten er wel 120 per dag en stoppen pas als ze zich verpoppen.

Dat verpoppen is vaak te zien in de tuin. Lieveheersbeestjes laten zich daarvoor niet altijd op de grond vallen, zoals de meeste kevers. De larven, die eruitzien als miniatuurmonstertjes uit de prehistorie, zitten meestal op een blad, waar ze in een soort klodder veranderen die zich na twee dagen ontpopt als lieveheersbeestje. Ze vallen weleens uit een plant of boom en vorig jaar zag ik een auto met wel tien zich verpoppende lieveheersbeestjes erop.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 15 juni ’23)