De najaarstrek van lijsters is begonnen. Op Schiermonnikoog zijn vooral zanglijsters en koperwieken present. Merels en de eerste kramsvogels druppelen ook binnen. Ze komen uit het noorden en oosten en blijven bij ons of vervolgen hun reis naar het zuiden en westen. Maar eerst eten ze zich lam aan de vele bessen die nu rijp zijn.

Om ons huisje wemelt het van de zanglijsters en koperwieken. Ze zijn schuw, maar we zien ze door de bosjes scharrelen, van de lijsterbessen snoepen en overvliegen. Soms is de lucht vol van hun hoge piepjes.

Zanglijsters broeden in Nederland. Ze zijn nog maar een paar weken klaar met broeden, of ze krijgen gezelschap van vele soortgenoten uit Scandinavië. Zanglijsters zijn grijsbruin, met een zwartwit gespikkelde hals, borst en buik. Koperwieken broeden niet bij ons, maar komen des te meer op bezoek. Ze zijn kleiner dan zanglijsters, iets rossiger bruin, met roodbruine oksels en een contrastrijke tekening op hun gezicht.

Hoeveel er om ons huisje rondhangen, blijkt één à twee keer per dag, als er ineens een zwerm voorbij jakkert. Tientalen zanglijsters en koperwieken schieten langs het raam, de bosjes in, en de bosjes weer uit, het luchtruim in. Steevast worden ze achterna gezeten door een sperwer. Die schiet plotseling uit de bosjes, waar hij of zij minder blaadjes in beweging zet dan de veel kleinere lijsterachtigen. Sperwers zijn onwaarschijnlijk snelle en wendbare vliegers in onoverzichtelijk terrein met bosjes en huisjes. Ze jagen op zangvogels die ze verrassen als ze ineens om de hoek verschijnen.

Toch valt de jacht niet mee, want die lijsterachtigen zijn ook snel en wendbaar. Ik vind een dode zanglijster, die waarschijnlijk uit het buitenland afkomstig is en hier de weg niet kende. Tijdens zijn vlucht knalde hij tegen een groot raam van een huisje, dat niet gecamoufleerd is met struiken of stickers. Uit zijn snavel parelt bloed.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 10 oktober ’19)