In mijn tuin zingt van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat een zanglijster. Hij is begin mei begonnen. In maart zong er ook een zanglijster. Ik zag hem soms maar nooit met een vrouwtje, hij was altijd alleen. Toen hij zweeg vreesde ik dat hij het broedseizoen had opgegeven. Vorig jaar was zijn vrouwtje van het nest geplukt door een kat, dus ik vond het al dapper dat ie het hier nog eens probeerde.

Zou het inderdaad dezelfde vogel zijn? Is hij terug van weggeweest of heeft zij zijn lied hervat? Nee, het is niet dezelfde. Weliswaar zongen en zingen ze beide een uitgebreid palet aan deuntjes en klanken, en allebei herhalen ze die klanken een paar keer, om dan over te gaan op een ander riedeltje. Daarin zingen ze zoals een zanglijster volgens de voorschriften hoort te zingen.

Maar de huidige lijster zingt, als ik het goed hoor, een fractie sneller en een tikkeltje hoger. Is het een andere lijster? Ja, sterker nog: een andere soort. Tussen de typische herhalingen des lijsters door produceert hij kort en snel de merkwaardigste klanken, waaronder geluiden die ik herken van de spotvogel. Het klinkt alsof hij zich tussendoor moet opwinden. Een spotvogel, de naam zegt het al, spot met de regels en doet uitstekend andermans lied na. Op Schiermonnikoog, waar relatief veel spotvogels leven, hoorde ik vorige week met mijn reisgezelschap van Trouwlezers een spotvogel die een winterkoninkje nadeed.

We probeerden die winterkoning-imiterende spotvogel in beeld te krijgen, maar zeker met een hele groep belangstellenden laat zo’n vogel zich niet gemakkelijk spotten. Hooguit zie je een snelle beweging, als hij zich dieper in de bladerkroon terugtrekt. Nou zien ze er ook niet zo spectaculair uit: iets groter en geler dan een fitis.

De spotvogel is een nieuwe soort voor mijn Groninger stadstuin. De kans is klein dat er meteen twee komen en dat hij een vrouwtje vindt. Maar zijn spottende lijsterlied vind ik al een aanwinst.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 14 juni ’18)