Een mannetjesspin wil paren, maar een paring met een vrouwelijke soortgenoot is voor veel mannetjesspinnen een hachelijke onderneming. Neem nou de spinnen op de foto. Trouwlezer Wilbert Linnemans zag ze bezig; hoe zou het rendez-vous aflopen?

Het zijn twee kruisspinnen. Het vrouwtje hangt in haar web, terwijl het mannetje haar voorzichtig benadert. Eén verkeerde beweging en zij houdt manlief voor een prooi. Dan snelt ze toe en bijt ze haar aanbidder dood. Die is niet opgewassen tegen de veel grotere en sterkere vrouw. Zij beseft vermoedelijk niet dat ze een vrijage mist en heeft er zelfs een maaltijd aan. Maar voor hem is het een wel heel drastische manier om een blauwtje te lopen!

Linnemans mailt dat hij slechts één keer eerder een spinnenparing heeft gezien, en heeft foto’s genomen. “Het mannetje benadert het vrouwtje heel behoedzaam”, schrijft hij, “terwijl ze met elkaar communiceren door met de poten aan webdraden te trekken in wisselende ritmes.” Het mannetje op de foto slaagt erin zijn lustobject levend te bereiken en Linnemans ziet dat het vrouwtje haar achterlijf omhoogsteekt. Dat is wellicht het sein dat de toegang vrij is, of een zo verleidelijk uitzicht, dat het mannetje zijn voorzichtigheid laat varen, en vermoedelijk is het beide. Het mannetje waagt het erop.

“Zeker vier keer komt en gaat hij, nadat de punten van de achterlijven tegen elkaar gebracht zijn”, vervolgt Linnemans zijn erotische verslag. “Daarna maakt hij zich uit de voeten en laat hij zich uit het web vallen.”

Spinnenman heeft geluk gehad! Als naspel blijkt de spinnenvrouw niet haar man, maar haar web op te peuzelen. Na een paar uur heeft ze een nieuw web geweven. Het mannetje blijft in de buurt rondhangen; hij vindt letterlijk een hangplek vlak naast het web.

De daad is beide spinnen kennelijk goed bevallen, want Linnemans meldt: “ik heb ze de erna nog een keer zien paren.”

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 25 september 2018)