Dierentuin Artis heeft twee katten. Niet om tentoon te stellen, maar om muizen en mussen mee te bestrijden. Dat las ik in het abonneeblad van de dierentuin. Behalve de twee dierentuinkatten zwerven er zoals overal katten uit de buurt rond. Ook die bestrijden muizen en vogels.

Dat muizen en trouwens ook ratten overlast veroorzaken, geloof ik. Met een constante voeraanvoer kunnen die met vele zijn, keutels en urine achterlaten en nog kabels kapot knagen ook. Katten zou je dan als biologische bestrijders kunnen zien. Voor een muis is het vreselijk om in de klauwen van een kat te belanden, maar muizengif lijkt mij nog erger. Daardoor verschrompelen ze van binnenuit en sterven ze aan inwendige bloedingen. Het lijkt me ook ongezond voor dieren die de dode muizen vervolgens opeten, katten bijvoorbeeld.

Muizen à la, maar dat Artis huismussen bestrijdt, valt me tegen, hoe biologisch ook. Artis gaat er prat op dat dieren er niet alleen gehouden worden voor de lol van het betalende publiek, maar werkt volgens de eigen website mee aan bescherming van wilde dieren en aan fokprogramma’s voor bedreigde soorten.

Welnu, laat Artis de huismus dan omarmen als doelsoort of symbool van een wegkwijnende soort! Op het gesteriliseerde platteland kunnen huismussen al jaren niet meer terecht en nu de meeste particuliere tuintjes verhard, de daken gedicht en heggen gerooid worden, hebben ze het in steden ook niet meer zo gemakkelijk. Is er dan een groene oase in de stad, met schuilplaatsen, broedholtes en gestrooid vogelvoer, dan kunnen mussen daar tenminste nog terecht. Artis kan er goede sier mee maken. Maar nee, er worden katten op ze afgestuurd.

Katten zijn vanwege hun onnatuurlijk hoge dichtheid in staat kleine vogels plaatselijk uit te roeien of te verjagen. Zonder die twee dierentuinkatten hebben mussen al genoeg katten te verduren. Artis, red de huismus!

(Natuurdagboek Trouw donderdag 7 dec. 207)