Weldra zullen zich wolven in Nederland settelen. We hoeven niet bang voor ze te zijn, we zullen ze niet gauw te zien krijgen. Maar we zullen van ze merken, bijvoorbeeld als ze schapen doden.

Boeren zullen daarvoor ongetwijfeld ruimhartig vergoed worden. Wolven mogen niet bejaagd worden, al zal dat illegaal zeker gebeuren. In landen met veel meer ruimte (Spanje, Zweden, Noorwegen) worden wolven ook al doodgeschoten.

Behalve schapen hebben wolven een breed menu van prooidieren. In Groenland vangen ze muskusossen, in Rusland herten en zwijnen, in Duitsland reeën. Het is maar wat de pot schaft.

In Nederland zullen reeën waarschijnlijk hun hoofdmaaltijd vormen. Daar waar herten, zwijnen en moeflons zijn, kunnen die ook de klos worden. In de Oostvaardersplassen en de Amsterdamse Waterleidingduinen zouden wolven zich vol kunnen vreten aan edel- respectievelijk damherten.

Momenteel worden de aantallen herten, zwijnen en reeën met het jachtgeweer gereguleerd. Jagers willen geen plezierjagers genoemd worden, maar zeggen op de website van hun vereniging dat “we jagen omdat we ons sterk verbonden voelen met onze natuurlijke omgeving en dat wij ons verantwoordelijk voelen voor het in stand houden ervan”.

Jagen om de natuurlijke omgeving in stand te houden? Dan zullen jagers het vast toejuichen dat wolven komen helpen de hoeveelheid bejaagde dieren te reguleren. Dan hoeven er immers minder reeën, herten en zwijnen geschoten te worden.

Het is dan ook verrassend dat de KNJV over wolven dit standpunt inneemt: “Daar waar schade en overlast ontstaat, dient de overheid deze snel en ruimhartig te vergoeden, ook bij twijfel. De negatieve effecten van wolven op jachtwildpopulaties moeten in deze zin eveneens gezien worden als schade.”

Het door afschot in stand houden van de natuurlijke omgeving levert geld op aan jachtrechten, en aan handel met poeliers en restaurants. Als een wolf een ree opeet, kunnen jagers het niet meer schieten en verkopen. Dan willen ze schadevergoeding van de overheid. Het is om (met de wolven) te huilen.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 13 maart 2018)