De wilgen bloeien en de honingbijen vliegen uit. Het gaat niet zo goed met de honingbijen. Hun getob komt regelmatig in het nieuws, als imkers en milieubeschermers alarm slaan over bijvoorbeeld insectenvergif. Gifmenger Bayer ontkent vervolgens steevast dat insectengif giftig is voor insecten.

Als honingbijen in de problemen zitten, zitten er meer insecten in de problemen. Er zijn veel meer bijensoorten. Wilde bijen leven niet in van die grote volken maar stichten in hun eentje een gezin in bijvoorbeeld een holletje in de grond, of in een muur. Veel soorten zijn op hun retour. Dat geldt ook voor vlinders en andere insectenfamilies.

Van honingbijen horen we dat eerder, omdat die van groot belang zijn voor de bestuiving van sommige landbouwgewassen. Daarom is er een levendige handel in bijenvolken en hebben mensen bijenvolken meegenomen naar alle uithoeken van de wereld. Waar ze soms plaatselijke bijensoorten hebben weggeconcurreerd tot uitsterven toe.

Iedereen kent de honingbij van naam, maar lang niet iedereen weet hoe zo’n bij eruitziet. Als iemand gevraagd wordt een bij te tekenen, is de kans groot dat er iets op papier verschijnt dat op Maya de bij lijkt: geel met zwart gestreept. Maar Maya lijkt meer op een wesp dan op een bij. Honingbijen zijn lang niet zo zwart geel als wespen. Wel een beetje, maar er zijn allerlei zweefvliegen en andere soorten vliegen en zelfs rupsen die qua bestreping veel meer op wespen lijken dan honingbijen.

Veel insectenetende dieren herkennen het wespmotief als gevaarlijk. Niet aankomen, denken ze. Wie dat nabootst profiteert van dat effect, ook al heeft ie zelf niet eens een angel. Mimicry wordt dat door natuurkenners genoemd. Natuurkenners gebruiken graag moeilijke woorden.

Honingbijen eten nectar en slaan die energiebron op als honing. Ook stuifmeel slaan ze op, als babyvoeding. Net als wilde bijen verzamelen ze in maart veel stuifmeel van wilgen. De bij op de foto heeft er haar pootjes vol aan!

(Natuurdagboek Trouw maandag 20 maart 2017)