Op het droge Canarische eiland Fuerteventura bloeien fraaie vetplantjes met witte waaierbloemen. De plantjes heten ijskruid. Ze zijn ijzersterk en bestand tegen extreme omstandigheden, zoals droogte en zout.

Terug in Nederland bezoek ik een vochtiger en groener eiland: Texel. Maar zout is Texel zeker, althans het omringende water, net als het water rond Fuerteventura.

Brak water is er in een kustland vanouds veel. Geen land houdt de zee zo angstvallig buiten als Nederland. Door kwelwerking sijpelt er niettemin altijd wel wat onder de dijken door. Waterschappen dringen het binnensijpelende brakke water terug met enorme hoeveelheden zoet water uit de boezems.

Voor de natuur is dat spijtig, maar in Nederland gaat landbouw voor natuur. Zonder landbouwlobby waren de Afsluitdijk en de Lauwersmeerdijk allang op een kier gezet. Terwijl er heerlijke groenten zijn, die niet om wat zout malen. Sterker nog: op de door intensieve irrigatie verzilte en daardoor onbruikbare landbouwgronden in het buitenland zouden zouttolerante gewassen een uitkomst zijn en een gat in de markt vullen. In Pakistan kun je puur zout van de sneeuwwit glinsterende velden schrapen.

Marc van Rijsselberghe heeft dat door en boert niet tegen, maar met de zilte eilandnatuur. Hij verbouwt zeekraal, zeeraket (abusievelijk lamsoor genoemd), zeewier en speciale aardappelrassen, waarvan de teelt getest is door Proefbedrijf Zilt. Mijn kinderen en ik hebben zijn groenten gegeten en vonden ze heerlijk. We zijn veel op Schiermonnikoog geweest, waar de kinderen op strand- en kweldertochten graag wilde zeekraal aten, maar het sappige gewas lijkt me voor iedereen laagdrempelig en ook voor aan broccoli gewende kinderen smakelijk. Zout toevoegen hoeft niet, al smaken de piepers eerder zoet dan zout.

Tot mijn verrassing teelt Van Rijsselberghe ook ijskruid! Van dat zuidelijke plantje hebben we een lekkere stamppot gemaakt, maar het is rauw ook goed te eten. Moet je wel van zout houden. Goed voor wie een lage bloeddruk heeft!

Zelf heeft ijskruid geen last van zout, dat op de blaadjes glinstert als ijs. Het scheidt zout uit in de vorm van natriumcarbonaat.

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 25 mei 2017)