Half juli is het alweer, de zomerbloemen bloeien. Veel ervan zijn roze of lila, vooral aan het water. Wilgenroosje, harig wilgenroosje, bosandoorn, moerasandoorn, watermunt en als laatste maar zeker niet minste de kattenstaart. Pardon: de grote kattenstaart, zoals ie officieel heet. Zijn dieproze bloem kan op een stengel van meer dan een meter staan. Maar zonder concurrentie van andere ruigteplanten en op armere grond blijft de plant laag. Ooit zette ik er twee achter ons huisje op Schiermonnikoog en die bloeien daar nu volgens planning ieder jaar. De één is knie-, de ander enkelhoog.

De kniehoge heeft de grootste bloem, dat wil zeggen bloeiaar. Het is geen echte aar, maar het lijkt een aar vanwege de gestapelde laagjes kleine bloemen. Een roze torenflat van bloempjes, deze schijnaar. Er strijken regelmatig koolwitjes op neer en soms een boomblauwtje. Boomblauwtjes leggen eitjes op kattenstaarten die later door de boomblauwtjerupsjes worden gegeten. Vuurvlinders drinken nectar uit de kattenstaartbloemen, maar bij ons huisje heb ik nog nooit een vuurvlinder gezien. Ook de kattenstaartdikpootbij, die zo heet omdat ie met z’n dikke poten bij voorkeur op kattenstaarten plaatsneemt, heb ik hier nooit gezien. Het is meer een insect van Oost-Nederland, maar gezien de verschuivende klimaatzones zal de niet zeldzame soort vast nog wel eens de Waddenzee oversteken.

Ook zonder insecten is de grote kattenstaart prachtig. Alleen al die kleur, ik ken geen roze dat zo roze is als het roze van kattenstaarten. Soms is een slootkant door kattenstaarten ingekleurd tot dieproze wand. De bloemen staan vaak aan het water, maar lang niet altijd. Op ons terrein staan ze in de volle grond.

Tot in september kunnen kattenstaarten bloeien, de zomer duurt nog even.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 16 juli 2014)