Vorige week had ik het over de doornappel, wiens bloemen ‘s nachts geuren. Een lezeres mailde me dat ze net zo’n plant had gekocht in een tuincentrum. “Daar heet de plant Datura. Wie heeft er gelijk?”

We kunnen gerust spreken van een win-win-situatie. Beiden hebben gelijk. De plant heeft nog meer Nederlandse namen. Datura is de wetenschappelijke naam. Althans van het plantengeslacht waartoe de doornappel behoort. De bekendste datura-soort is Datura stramonium. Datura’s zijn nachtschades, net als aardappel, aubergine, paprika, tomaat en bitterzoet. Dat zijn giftige planten, al zijn de vruchten soms niet giftig maar zelfs alleszins eetbaar. Van doornappels zou ik niet eten. Is het hapje niet dodelijk, dan krijgt u er gegarandeerd hevige hallucinaties van.

Couperus heeft over dit heksenkruid geschreven in zijn Indische reisverhalen en Carlos Castaneda schreef erover in zijn eindeloze reeks boeken over een Amerikaan die door een Indiaanse Yaqui-medicijnman wordt ingewijd in hogere sferen. Voor dat nobele doel krijgt de stumper rijkelijk mescalinecactussen, magische paddestoelen en doornappels toegediend. Hij hallucineert er als een waanzinnige op los en ziet zijn fantasieën aan voor de werkelijkheid.

Als de man om de hoek zich bedrinkt, maakt dat een geestvernauwende indruk, maar als een exotisch typ met lang haar en felle ogen aan de pillen of de hasjpijp gaat, moet het wel geestverruimend zijn. En als het een Indiaan of andere edele wilde betreft, staat dat al helemaal buiten kijf.

Als doornappeltje voor uw geestverruimende dorst raad ik de plant af, want u hoeft er maar een snufje te veel van de nemen, of uw hart staat ervan stil. Castaneda noemt de plant niet voor niets bij zijn zoveelste naam: duivelskruid.

(Natuurdagboek Trouw donderdag 17 juli 2014)