Dat koekoeksbloem, herderstasje en duizendblad nog steeds of nu alweer bloeien, soit. Maar dotterbloemen? Ik ken één dotter die er elk jaar vroeg bij is, aan een sloot waarlangs ik vaak de stad in en uitfiets: soms in februari al. Elders langs die sloot vind ik vaak het eerste speenkruid. Dit jaar zag ik die allebei nog niet bloeien.

Zondag 12 januari mailde Loes Marcus me dat ze een dotterbloem zag bloeien aan een slootkant in Gouda. Onwaarschijnlijk vroeg, maar het vroegterecord brak ze niet. Pauljohan van Andel was haar voor. Hij stuurde op eerste kerstdag een foto van een bloeiende dotter in zijn tuinvijver in Veenendaal.

Elke winter zie ik late en vroege bloeiers, en dat madeliefjes bloeien is echt niks nieuws, maar dit jaar lapt de natuur de kalender wel helemaal aan haar laars. Fred Bos had al een Judaspenning bloeien in zijn tuin in Winterswijk en ik trof er ook een stel op Schiermonnikoog. Peter van Dalen trof in Rotterdam schermhavikskruid, wilde peen, pastinaak en gewone berenklauw in volle bloei.

Het moeniegekkerworre!

In mijn tuin staan de blaadjes van speenkruid al fris en fruitig klaar voor de bloei, al moeten ze eerst maar eens knoppen maken. Dotterbloemen, toch soort reuzenspeenkruid, zie ik helemaal nog niet langs de vijver achter mijn huis verschijnen. Nu heeft daar uitgerekend vanmorgen een baggervaartuig van de gemeente door geraasd, dus nu is het een modderpoel met ontwortelde lisdodden. Het beheer van het openbaar groen en blauw richt altijd een enorme ravage aan.

Van de knoppen van dotterbloemen kun je kappertjes maken. Weliswaar giftige kappertjes, maar de dosis vergif is onmerkbaar laag. Ik vind kappertjes niet lekker en laat de dotterknoppen liever bloemen worden. Ze glanzen goudgeel en zijn handig voor de eerste bijen en hommels, straks. Straks? De eerste hommel is ook al gemeld.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 15 januari ’20)