Hoewel het een paar keer afkoelde, bleven de meeste nachten tot dusver vrij warm, en in de middagzon is het uit de wind ronduit lenteachtig. In mijn tuin priemen sneeuwklokjes en krokussen uit de grond. Ook de blaadjes van boterbloem, pinksterbloem, speenkruid, paardebloem, knoopkruid, kleine veldkers, oranje havikskruid, gele dovenetel en nagelkruid komen tevoorschijn.

Het nieuwe jaar is al flink op dreef! Will Smulders uit Emmeloord heeft in haar tuin sinds midden december een IJslandse Papaver in bloei. “Bloem na bloem” verschijnt, mailt ze. Normaliter bloeien die in juni en juli, dus de papaver is een half jaar te vroeg of te laat. Papaver is de bron van opium; zou het daaraan liggen?

Sophia Poppe meldt een bloeiende scilla, zo’n fraaie, blauwe dwerghyacint die pas in maart hoort te bloeien. G.J.A. Ridderbos meldt sneeuwklokjes in zijn tuin te Norg, die in de knop staan, maar zag “op 9 Januari al wel een Primula veris in bloei”. Dat is een gulden of echte sleutelbloem, die als verwilderde stinzenplant op landgoederen voorkomt. In het wild is de soort zeldzaam geworden, maar in tuinen zijn ze populair en terecht, want ze hebben schitterende, gele bloemen.

Geen lezer meldt de meest algemene plantenfamilie van Nederland: gras. Het frisgroene lentegras verschijnt overal op trottoirs, in perken en bermen. Straatgras, raaigras en andere grassen komen – los van de daglengte – op gang zodra het een graad of 7 is. In Engeland gaan boeren uit van 6 graden, maar in Engeland doen ze alles graag net even anders. Die 7 hier is ook wel een magisch getal want bij 7 graden zouden ook de egels ontwaken. Ik heb nooit met thermometers gecontroleerd of die aannames wel kloppen, maar feit is dat het gras in mijn tuin zeker zo groen is als dat aan de overkant van de aangrenzende stadsvijver.

Wat Kopland met jonge sla had, heb ik met pril gras in het lage, zachte winterlicht.

(Natuurdagboek Trouw dinsdag 21 januari ’20)