Gans in de pan

Laatst stond in Trouw een menu waarin een gans de hoofdrol speelde. Ik dacht: daar krijgen ze gedonder mee en ja hoor, de volgende dag al twee brieven op poten. Ganzenpoten. Eén brief betrof het leed dat het eten van dieren met zich meebrengt.
De gans in het recept kwam niet uit een ganzenfabriek. De kok die het recept verklapte, gebruikte naar eigen zeggen een gans die in het veld was doodgeschoten. Er worden namelijk ganzen doodgeschoten in Nederland. Niet omdat ganzen gegeten worden, maar omdat we ons gras en onze tarwe aan koeien en varkens willen voeren en niet aan ganzen. En als we dan toch ganzen doodschieten, is het dan verkeerd ze op te eten? Lijden dieren in de moderne, industriële veeteelt niet meer dan in het vrije veld?
Ik ken mensen die met kerst gans eten. Ze vangen een soepgans in het plantsoen, slachten hem en eten hem op. Soepgans is vogelaarsjargon voor tamme gans. Tamme boerenganzen zijn van oorsprong grauwe ganzen. In het natuurgebiedje Kardinge, ten oosten van Groningen, wonen heel wat soepganzen. Ooit is er een boerderij gesloopt. Het erf was nog lang herkenbaar aan de seringen en aan de witte en gedeeltelijk witte soepganzen. Die hadden bij de boerderij gehoord en bleven achter. Die ganzen en hun eieren gingen niet meer in de pan. Er kwamen steeds meer ganzen. De groep splitste zich in meerdere groepen, die zich verspreidden. Op verschillende plekken leven nu groepen van tientallen verwilderde soepganzen.
Stel dat die kennissen van me met kerst hoe dan ook vlees eten, wat vindt u dan beter uit oogpunt van dierenleed? Zo’n gans vangen of een kip of kalkoen kopen?

(Natuurdagboek Trouw woensdag 24 dec. 2014)