Sommige lezers vinden mij te kritisch over de landbouw. Ik ben ook kritisch, want in de moderne landbouw is nauwelijks nog ruimte voor planten en dieren die geen geld opleveren, maar die mij en vele anderen blij maken. Ik zie met lede ogen aan hoe het bewonderenswaardige en prachtige boerenbedrijf verandert in een megalomane agro-industrie. Ik denk dat die onstuitbare schaalvergroting een doodlopende weg is. Er komt een moment dat we niet nog meer uit de aarde en het vee weten te persen tegen nog lagere kosten. Dan leggen we het af op de wereldmarkt, want nergens zijn grond en arbeid zo duur als in Nederland.

Toch kan ik gefascineerd kijken naar de gigantische landbouwmachines. Niet zo’n super-deluxe trekker, die verhoudt zich tot de ouderwetse openlucht-trekker toch als SUV tot een Volvo Amazone. Nee, machines waarvan je denkt: waar is die nou weer voor? Ploegen, eggen, frezen, oogsten? Een combine is nog herkenbaar. En mooi ook, een combine in een gouden graanveld. Of hoe een cyclomaaier in razend tempo een akker afscheert – zeer bezienswaardig. Stroken luzerne van negen meter breed in één keer. Hopla.

Het enorme wagenpark van landbouwmachines is een wereld op zich, waar niet-agrariërs niets van weten. Er zijn oogstmachines voor bieten, aardappels, uien, spruitjes, bonen. Loonbedrijf Ploeger stoomt met een batterij machines zo groot als vrachtwagens door een doperwtenveld. De erwten worden in één moeite door gedorst en in containers gekiept. Die en nog veel meer machines zijn in actie te zien in Oogst in beeld, een prachtig fotoboek (Uitgeverij Roodbont, 24,90) met korte teksten, zoals citaten van landbouwers. Waaruit blijkt dat ook zij kunnen genieten van het landschap en de plattelandsnatuur.