Er vliegen nog aardig wat dagvlinders. Kleine vos, atalanta, gehakkelde aurelia, kleine vuurvlinder en dagpauwoog bijvoorbeeld. Ze proberen een beschut, vorstvrij plekje te vinden voor een winterpauze. Of ze trekken naar het zuiden. Op de klimop zag ik een gehakkelde aurelia. In 2004 zag ik voor het eerst een gehakkelde aurelia in mijn Groninger tuin, nu fladderen de aurelia’s iedere zomer langs. Gehakkelde aurelia’s zijn zuidelijke vlinders. Met de temperatuurstijging rukten ze op naar het noorden. Klimop bloeit in de herfst en geeft beschutting. Er zitten veel vliegen, bijen, wespen en ook wat vlinders op. Die gehakkelde aurelia bijvoorbeeld. Die gaat misschien wel in de klimop overwinteren. Of ie het redt, is de vraag. Het blijft een vlinder met zuidelijke inslag. En als een mees of merel hem vindt…

Maar deze leefde nog, en hoe. Hij fladderde vrolijk rond, landde op de klimopbloemen, vloog naar een vlinderstruik, nam poolshoogte bij een uitgebloeide hortensia en verkende een paar monnikskappen. Vervolgens nam hij plaats op een boom. Daar zat hij, zijn gehakkelde vleugels tekenden zich oranje af tegen de stam. Maar toen sloot hij zijn vleugels en zag ik hem bijna niet meer. Wat een schutkleur! Ik loop nogal eens door een bos, en let dan goed op of ik dieren zie. De ene keer zie ik meer dan de andere. Maar ongetwijfeld zijn er altijd veel meer dieren die mij zien, dan andersom. Maar hoeveel? Stel dat ze na een middag struinen even om me heen zouden drommen…

Enfin, in de herfst zijn gehakkelde aurelia’s wat donkerder, en hebben ze een nog betere schutkleur dan ’s zomers. Dat helpt tegen mezen en merels.