Merelziekte

Merelziekte

Dode merelvrouw, foto Koos Dijksterhuis

Lijsters, vinken, mezen – dag en nacht zwermen vogels uit Noordoost-Europa Nederland binnen of over. Sommmige trekken naar Engeland, België, Frankrijk, Spanje, andere blijven de hele winter hier. Ik zie geloof ik minder lijsters dan andere jaren. Koperwieken hoor en zie ik wel veel, zanglijsters en kramsvogels minder en merels al helemaal niet, althans niet op trek. Misschien gaan ze ergens anders heen, het is een matig bessenjaar. De meidoorns, lijsterbessen en vogelkersen wemelen minder van de merels dan vorig jaar. Ze kunnen met tientallen in één zo’n bessenboom zitten.

Tja, merels. Ze nemen waarschijnlijk een vernietigend virus mee. Het usutu-virus. Usutu klinkt Zulu-achtig en het virus is dan ook genoemd naar een rivier die door Swaziland stroomt en langs de grens van Zuid-Afrika en Mozambique, waar hij Maputo-rivier heet.

Ik ben eens in Swaziland geweest, maar heb niets gemerkt van dat virus. Het schijnt in Duitsland een slachting onder merels te hebben aangericht. In Noordrijn-Westfalen zou dertig procent va de merels dood zijn. Misschien zie ik daarom minder merels. Andere vogels kunnen er ook vast aan doodgaan. En zoogdieren. Mensen kunnen het ook krijgen, maar gaan er niet aan dood. Toch zou ik voorzichtig zijn met katten die naar buiten mogen, zeker als ze dode vogels aanslepen. Want onze merels staat waarschijnlijk ook een epidemie te wachten.

Nadat ik bovenstaande schreef, vond ik in het noordoosten van de provincie Groningen een dode vrouwtjesmerel. Nog beter in tact dan het exemplaar op de foto. Daar zul je Usutu hebben. De slachting kan beginnen. Er blijven vast taaie merels over, die immuun zijn. Dan kan de soort zich weer uitbreiden. Tot de volgende ziekte zich aandient.

DELEN
Reacties zijn gesloten.