Een bloemetje van de spreeuw

Laatst haalde Staatsbosbeheer de krant met een nieuwtje: natuurexcursies voor vrijgezellen. Een gaatje in de markt, maar niet nieuw. Sinds twee jaar geleden vaart Fogol met vrijgezellen op de 106 jaar oude koftjalk Schuttevaer vanuit Enkhuizen naar vogeleilandje de Kreupel in het IJsselmeer. Daar broeden duizenden vogels, waaronder zeldzame zwartkopmeeuwen. Iedereen wil daar wel eens een kijkje nemen, maar alleen vrijgezellen mogen mee.
Niet dat het een loveboat is. Er zijn, weet organisator Debby Doodeman, aan boord wel relaties ontstaan, maar veel opvarenden zijn vooral op zoek naar andere natuurliefhebbers, wandelmaatjes, gezelschap. Ze vinden het prettig zo’n excursie te doen en niet tussen in zichzelf gekeerde stellen te zitten.
Beide keren heb ik meegevaren en ik vaar ook deze keer mee en houd aan boord een lezing. Ging het vorig jaar over de partnerkeuze van vogels in het algemeen, nu vertel ik over de partnerkeuze van spreeuwen in het bijzonder. Spreeuwen zijn één van de meest romantische vogels van Nederland. Behalve met feestelijk gezang, glanzende kleuren en wapperende keelveren versieren spreeuwen elkaar met een bosje bloemen. Daarin houden ze een strikte rolverdeling aan. Spreeuwenmannen brengen een bloemetje mee voor de vrouw die ze hopen te versieren. Die vrouwtjes trekken eerst nuffig hun neus op voor de bloemen. De man moet wel zijn best doen.
Ook als het nest klaar is, slepen spreeuwen bloemen aan. En bloemknoppen en jonge blaadjes. Achter die versierkunst zit meer dan romantiek en een hang naar bloemenpracht. Er zit een wonderlijk verhaal achter, waarin vogelluizen, roofmijten en veldmuizen een rol spelen. Dat vertel ik zondag 26 juni aan boord van de Schuttevaer en het staat ook in mijn pas verschenen boek De spreeuw.
(Natuurdagboek Trouw vrijdag 10 juni 2016)