De Pater-Davidsherten gaan dood

De Pater-Davidsherten gaan dood

Pater-Davidshert. Foto Henk Mutsaers
Pater-Davidshert. Foto Henk Mutsaers

Het gaat niet goed met de Pater-Davidsherten in Natuurpark Lelystad. Er zijn er nog maar zes. Vorig jaar waren er nog 23. Op één na bezweken ze waarschijnlijk allemaal aan een ziekte. Bovendien lijden ze aan vitamine e-tekort. Misschien dat ook inteelt een rol speelt.

Pater-Davidsherten werden in 1865 in China ontdekt door de Franse pater David, die ook de reuzenpanda ontdekte. Het ontdekken van diersoorten betekent dat westerlingen er eindelijk achterkomen, de Chinezen kenden de dieren al lang. Sterker nog: die hadden de herten al bijna uitgeroeid. Er was nog één roedel over bij Peking, in het jachtterrein van het hof. Die dieren werden in 1900 tijdens de Boksersopstand door hongerige mensen opgegeten. Toen leefden alleen de zestien herten nog, die naar Europese dierentuinen verscheept waren. Daar stammen alle huidige Pater-Davidsherten vanaf, ook de zes in het Natuurpark.

Pater-Davidsherten hebben langere neuzen, langere staarten en langere poten dan edelherten en bredere hoeven, waarmee ze op drassig terrein uit de voeten kunnen. Ze eten ook waterplanten. Ze lusten van alles en eten wat de pot schaft.

De pot schaft veel. Eerder te veel dan te weinig, denkt terreinbeheerder Alex van Putten. Wel krijgen ze ondanks bijvoedering te weinig vitamine e binnen, zoals blijkt uit analyse van dode herten. De herten teren ’s winters in op hun vetreserves. ‘Vorige herfst aten ze veel gevallen esdoornbladeren’, vertelt Alex, ‘waar ze misschien niet tegen konden. Waarschijnlijk slaan de herten giftige stoffen uit esdoornblad op en krijgen ze er last van, als ze ’s winters hun vet verteren.’ Misschien remt dat gif de opname van vitamine e wel.

Paarden kunnen van esdoornblad een spierziekte krijgen. Herten zijn geen paarden, maar voor de zekerheid hebben de beheerders het esdoornblad weggeharkt. Er zijn genoeg andere planten over, die ze nog maar met hun zessen hoeven te delen.

En dat ene hert? Dat was een bok die tijdens de bronst werd gedood door een rivaliserende bok. En toen waren er nog maar zes.

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 24 nov. 2017)

DELEN
Reacties zijn gesloten.