Al vanaf eind maart vliegen de grote dansvliegen rond, soms in een zwerm door elkaar heen dansend, vaak ook op een bloem zittend om van de nectar te smullen. Vroeg in het seizoen is groot hoefblad populair als voedselbron. Soms ook jaagt een grote dansvlieg bliksemsnel achter een andere vlieg aan, die hij vangt met zijn pootjes. Die zijn van weerhaakjes voorzien.

Een grote-dansvliegenman vangt een andere vlieg niet om zelf soldaat te maken, maar om aan een vrouw te schenken, teneinde haar tot een paring te verleiden. Een grote-dansvliegenvrouw is daar vaak wel toe bereid. Maar zonder maaltijd als geschenk weigert ze iedere man. De prooi is vaak een kleinere, ook wel een even grote en soms een grotere vliegensoort. Zelfs vliegen van de eigen soort worden weleens gegrepen. Een grote prooi heeft als voordeel dat het vrouwtje er lang zoet mee is, zodat het mannetje tijd genoeg heeft om tot een bevruchting te komen. Mocht hij sneller klaar zijn dan zij, dan is het niet uitgesloten dat hij het cadeautje weer van haar afpakt, om er een volgende vrouw mee te versieren.

Mannen…

Terwijl het vliegenvrouwtje haar bruidsschat leegzuigt, houdt het vliegenmannetje haar handig beet met vier pootjes. Voor een stevige greep zijn die weerhaakjes ook nu wel zo praktisch. Met zijn twee middelste pootjes hangt het mannetje aan een takje of blad, zoals op de foto. Andermaal zijn de weerhaakjes van nut.

De foto is in het Amsterdamse Bos gemaakt door insectenfotograaf Jur Heijnen en staat op een paneeltje tentoongesteld in de korte natuurwandeling op het Vogeleiland, precies op de plek waar de prachtige plaat geschoten is. Mannetje hangt aan blad, houdt onder zich een vrouwtje vast, dat op haar beurt de gedoneerde vlieg draagt. In dit geval is dat een rouwvlieg, een gitzwart beestje dat in de vroege lente vliegt. Het vrouwtje is dikker dan het mannetje, ze heeft haar buik vol van eitjes.

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 17 juli ’20)