Het is lente en dus krijg ik lezerspost over vogels die tegen het raam tikken. Kennelijk wordt mijn Natuurdagboek niet zo intensief gelezen dat men nog van vorig jaar weet waarom vogels dat doen. Men vindt dat getik lollig, maar voor de vogels is het een ernstige zaak.

Ze bedelen niet om een kruimeltje brood, tik tik tik. Een koolmees peutert soms de spinnen onder de kozijnen vandaan, maar ook bij een koolmees zal het meestal om een spiegelgevecht gaan.

Een spiegelstrijd wordt gevoerd tegen het spiegelbeeld, dat iedere aanval even fanatiek afslaat. De tegenstander geeft zich niet gewonnen en gaat pas akkoord met een wapenstilstand als de aanvaller die initieert. Een roodborstje staakt de strijd pas als de rivaal verjaagd is. Dat betekent knokken tot ie niet meer kan. Dat vechten kost bovendien veel tijd die niet besteed kan worden aan voedsel zoeken, partners versieren, nestelen, katten ontwijken. Kortom: een spiegelgevecht is nadelig voor de vechtersbaas.

Behalve roodborstjes en mezen zijn ook merels spiegelstrijdend gezien, evenals kwikstaarten en knobbelzwanen. Zelf zag ik eens een scholekster in de aanval gaan. Die fladderde naar een richel voor het raam van een restaurant in de vissershaven van Lauwersoog. En pikte met zijn lange, oranjerode snavel zijn spiegelbeeld. Zijn snavel botste telkens tegen het glas, wat waarschijnlijk een ervaring gaf, zoals wij hebben als we gedachteloos de trap oplopen en voor de laatste tree denken dat we al boven zijn.

Als een mees of roodborstje tegen mijn raam tikt, zet ik er (beneden) iets voor of doe ik (boven) het gordijn dicht. Gelukkig zijn mijn ramen niet altijd spiegelschoon, ahum, dus gebeurt het bijna nooit.

Onlangs werd er op het raam in onze voordeur getikt. Het bleek een van de kippen die ontsnapt was en de terugweg naar het hok niet kon vinden, terwijl haar medekippen op stok gingen. Die wilde alleen maar naar bed, tik tik tik.

(Natuurdagboek Trouw, maandag 8 april ’24)