Schillen en dozen

Dit wordt een smerig stukje! Dat mensen als dank voor het aangenaam verpozen in het bos de schillen en de dozen achterlaten, is bekend. Ik vind langs de paden veel mandarijnenschillen en onlangs een zorgvuldig geschilde, spiralende huid van een kiwi, midden op het pad. Ik schop ze in de bosjes en laat ze liggen, want ik heb op bijna iedere wandeling mijn handen al vol plastic zakjes en sluitingen van broodzakken, koek-, snoep- en drinkverpakkingen. Laatst vond ik een halfvol literpak sap. Nog steeds tref ik vuurwerkresten aan.
De hoeveelheid hondendrollen in de bermen is groot. In de bebouwde kom worden die soms door de baasjes in plastic zakjes gestopt. Die hoor je dan in een prullenbak te deponeren maar kennelijk worden ze vaak in het bos gedumpt. Ik vind het een mooi voorbeeld van een voorbijgeschoten doel.
Verrassend vind ik het aantal mensendrollen. Ze blijven best lang liggen, ook pal langs de paden, in gezelschap van bruin besmeurde papieren servetjes. Ik vind schaamteloosheid soms een bevrijdende eigenschap, maar hier schiet ook die eigenschap door. Ik laat ze liggen, er zijn grenzen. Gelukkig vind ik zelden luiers, maandverbanden, tampons en condooms; we wonen in een net dorp. Wel raap ik soms peuken op.
Het kleine afval gooi ik thuis in de vuilnisbak. Laatst nam ik een plastic tas mee voor wat grote stukken plastic. De tas puilde algauw uit en was vrij zwaar. Twee emmers en een grote plastic teil voor cement liet ik liggen, die haal ik een keer per fiets. Na drie kwartier zeulen was ik blij dat ik het gewicht bij een aan de dorpsrand gelegen woning kwijt kon. Maar dat vonden de bewoners niet optimaal. Wat bleek? Wij betalen hier voor ons afval. Ik wist dat niet eens, financiën zijn niet mijn hobby.
Betaling voor afval vind ik zeker te billijken. Al wordt de hoeveelheid zwerfafval dagelijks aangevuld, toch ligt er niet meer dan in andere bossen, waar de vuilnisbak gratis geleegd wordt. Er staan ook enkele openbare prullenbakken waar je gratis je snoeppapiertje in mag doen. De schillen en de dozen blijven toch wel liggen, ook al worden gft-afval en oud papier wél gratis opgehaald.
(Natuurdagboek Trouw, donderdag 1 mei ’25)