Op mijn Natuurdagboek over wolven kreeg ik veel reacties. Ik zou niet meeleven met schapenhouders en recreatie-ondernemers. Als je schapen verscheurd worden, is dat heel naar. Je gunt die beesten een net slachthuis. Vrijwel al onze schapen worden binnen een jaar geslacht, vaak onverdoofd, driekwart reeds als lam. Het gaat om ruim zeshonderdduizend schapen per jaar. Je hoort er niemand over, want je ziet het niet, zoals de kwistig geëtaleerde wolvenprooien.

Er worden veel meer schapen gedood door loslopende honden en vossen dan door wolven. Collega-columnist Ephimenco wil getallen. Even googlen: tien- tot dertienduizend per jaar. Wolven bijten vossen dood en jagen honden weg. Lieden die wolven willen ‘beheren’, zijn opmerkelijk vaak ook voor het doden van vossen. Dat kunnen wolven mooi voor ze doen. En als ze ook zouden stoppen met het schieten van zestienduizend reeën per jaar, zouden wolven vast liever achter die bonanza aangaan dan achter schapen, zeker als die met waakhonden binnen schrikdraad staan. Wolven kunnen de hertenplagen in de Waterleidingduinen en Oostvaardersplassen bedwingen. Jammer als je je geliefde boswandeling niet meer durft te maken, maar de Oostvaardersplassen zijn toch al afgesloten voor publiek.

Het zou vreselijk zijn als er een mens werd gedood. Er wordt al ieder jaar iemand doodgebeten, meestal een kind, door een hond. Er worden 150 duizend hondenbeten per jaar gemeld. Mooi rond getal, Ephi!

Wolven schrikken recreanten af, en trekken ze aan. Fijn voor recreatie-ondernemers. Het is wachten op safari-jeeps en kijkhutten met slachtafval. Hoeven we niet meer naar Afrika en India, waar leeuwen of tijgers vee en soms een herder grijpen.

Wolven sorteren nog twee effecten, die nooit genoemd worden: mensen houden eindelijk hun hond aangelijnd en hun kat binnen. En: niemand klaagt nog over teken, eikenprocessierupsen, bereklauwen of vallende takken.

(Natuurdagboek Trouw, woensdag 7 augustus ’24)