Wespendieven zijn roofvogels van het formaat buizerd, en – zeker jonge – lijken ook op buizerds. Maar dat lijkt eerder mimicry te zijn dan verwantschap. Wespendieven zijn meer verwant aan wouwen dan aan buizerds. Het zou kunnen dat de gelijkenis op buizerds marters en haviken afschrikt, hoewel ik regelmatig hoor dat wespendieven ten prooi vallen aan een havik. Buizerds ook trouwens. Maar dat zullen haviken pas doen als gemakkelijker prooien als duiven schaars worden.

Onlangs cirkelde er een prachtige wespendief over ons huis. Ik heb vaker een wespendief boven de bebouwde kom gezien, al cirkelen daar veel vaker buizerds. Ga op een warme nazomermiddag eens op je rug in het gras liggen en speur de hemel af. Niet in de zon kijken. Er zullen ongetwijfeld stippen en streepjes te zien zijn – vogels. Meeuwen, maar grote kans dat er ook buizerds tussen zitten. Of ooievaars. Al die grote vogels maken gebruik van thermiek: warme lucht die omhoog kringelt en die de zwevende vogels optilt.

Wespendieven hebben iets langere vleugels dan buizerds, een smallere kop, een langere staart en een sierlijker tekening op hun ondervleugels. Ze zijn in alle opzichten net wat eleganter dan de robuustere buizerds. En lastiger te zien. Ze zitten niet langs de (spoor)weg op paaltjes en nestelen hoog in een naaldboom, liefst midden in een bos.

In augustus loopt het wespenseizoen op z’n eind. Dan komen er geen nieuwe wespenlarven meer en worden er geen wespenraten meer gemaakt. Het voedsel voor wespendieven raakt op. Die willen ook wel iets anders eten, maar eten toch met afstand het liefst wespengebroed. Ze plunderen wespennesten, die vaak in de grond zitten. Een wespendief graaft ze zonder pardon open. Het verenpak houdt de wespen tegen en het onbevederde gezicht is bepantserd.

In augustus trekken de eerste wespendieven weg, maar tot in oktober passeren Scandinavische soortgenoten richting Afrika.

(Natuurdagboek Trouw, vrijdag 23 augustus ’24)