Staatsbosbeheer heeft in vijf vennen in het Mastbos bij Breda met fuiken vrijwel alle zonnebaarzen weggevangen: meer dan 100.000 vissen zijn gedood.

Zonnebaarzen zijn uit Noord-Amerika naar Nederland gehaald voor de handel in vissen voor tuinvijvers. Inmiddels is die handel verboden, maar is het kalf reeds verdronken. Vijvervishouders gooien hun overtollige vissen liever in een kanaal of meertje dan dat ze ze opeten. En zo belanden uitheemse vissen in de natuur. Ook (exotische) vijverplanten worden in de natuur gedumpt, met visseneitjes en al. Die exoten hebben hier geen vijanden en vermenigvuldigen zich lustig. Zo ook zonnebaarzen, die onderwijl een slachting aanrichten onder jonge amfibieën en ongewervelden.

In de vennen in het Mastbos dreigden zonnebaarzen de amfibieën en ongewervelden uit te roeien. Pas als die op zijn, beginnen de baarzen elkaar op te eten en kan de stand stabiliseren, maar dan heb je dus tienduizenden Amerikaanse zonnebaarzen in een meertje en verder bijna niets.

De zuiveringsactie vond plaats in 2012. Het Mastbos is een wandelbos; grote kans dat er nieuwe zonnebaarzen in het water vrijgelaten worden. Bovendien kun je nooit álle vissen en eitjes vangen. Daarom zijn na de vangst snoeken uitgezet. Laura van Veenhuisen en Hein van Kleef van de Stichting Bargerveen hebben het effect daarvan bijgehouden en publiceren hun bevindingen in de laatste editie van De Levende Natuur.

In één ven worden al jaren geen zonnebaarzen meer gevangen: missie geslaagd. In de andere vennen wel, maar negentig procent minder. Er zijn er nog altijd een paar duizend, maar de snoeken doen hun werk. Goed nieuws voor het waterleven dus: waterwantsen, kokerjuffers en libellen doen het weer veel beter en er is zelfs een zeer zeldzame dansmug aangetroffen. Dat is Omisus caledonicus, die al vijftig jaar niet in Nederland was gezien. Helaas herstelt de amfibieënstand zich nog niet.

(Natuurdagboek Trouw, vrijdag 24 november ’23)