Wollig vliegje
Een piepklein, wollig vliegje landde op de hand van Hiltsje Dijkstra. Ze sloeg het kriebelbeestje niet weg, het achteloos vermorzelend, maar nam de foto. Ik zou het diertje ook niet vermorzelen, al hinderde zijn gekriebel me. Als ik bedenk dat het een heel systeem van stofwisseling, ademhaling en voortplanting is, kan ik een brute moord niet over mijn hart verkrijgen. Hoe simpel ook, zo’n beestje zit veel complexer in elkaar dan de meest geavanceerde computer. Maar dat is niet de reden van mijn mededogen. Het argument is er achteraf bij verzonnen. Zo’n insect heeft misschien niet eens bewustzijn, in elk geval geen zelfbewustzijn. Het heeft volgens mij geen opzienbarend gevoelsleven, geen indrukwekkende intelligentie. Het leeft waarschijnlijk hooguit enkele dagen. Dat ik zo’n krummel niet doodmaak, is het gevolg van een kinderlijke identificatie: het is toch ook een levend wezen, zoiets.
Het wollige, koddige vliegje op de foto is een bladluis. Een bladluis van de phyllaphis-familie. De beukenbladluis is het bekendste lid van deze familie, maar die is het beslist niet, zo wist een kenner van wollige bladluizen te vertellen. Want de één na laatste vleugelader in het vleugeltje van de beukenbladluis is vertakt, en dat mist de bladluis op de foto. De soort zou gedetermineerd kunnen worden aan de hand van de hoeveelheid segmenten in zijn antennes en de lengte van die segmenten. Een microscoop zou daarbij handig zijn.
Ook de wasklieren zijn een handig determinatiemiddel. Met die wasklieren produceert de luis dat wattige pyjamaatje. Dat is dus nogal vettig. Bladluizen beschadigen gewassen en daarom vergiftigen we ze met honderdduizenden. De bladluis op de hand op de foto is de dans ontsprongen.
Eén gedachte over “ Wollig vliegje”
Prachtig stukje, en ik ben het met je eens en dagelijks bedenk ik, dat ook een naaktslak een levend wezen is. Maar, dat hij/zij net als ik van de andijvie en courgettes in onze tuin houdt… tja…dan grijp ik in in dat leven.
Reacties zijn gesloten.