Sommige muggen stimuleren het verminderen van CO2-uitstoot. Dat zal ik uitleggen. Nu het warm blijft, blijven ook de muggen actief. Althans, een deel van de muggen verlaat de winterschuilplaats maar weer. Onder hen zijn steekmuggen van het herfstige type. Die wisten de argeloze burger in oktober en november altijd al wel uit de slaap te houden. En nu weten ze dat eind december nog.

Het zijn vrij grote muggen met donkere vleugels en als je goed kijkt, zie je dat ze gestreepte poten hebben. Brede donkere banen wisselen lichte banden af. Het zijn ringpootsteekmuggen. Ik noem ze meestal ringsteekmuggen, want dat bekt lekkerder. Bovendien doet ringsteken denken aan een oud volksvermaak op de Waddeneilanden, ook wel kuipje steken genoemd. Daarbij wordt de held in een karretje van een helling geduwd. Hij rijdt onder een emmer water door. Onderaan de emmer steekt een plank uit met een gat erin. Door dat gat past precies een bezemsteel. De held houdt die bezemsteel als een lans paraat en duwt hem door het gat. Als dat lukt, blijft hij droog. Mist hij, dan krijgt hij de volle laag. In beide gevallen juicht het publiek.

Als de ringsteekmug raakt prikt, valt er minder te juichen. Je kunt de steek soms voelen: au! De bulten jeuken nog heviger dan die van zomerse steekmuggen en als kind heb ik er eens een opengekrabd die vervolgens ging ontsteken. Ik heb er nog een litteken van.

Die winterse ringsteekmuggen doorboren moeiteloos een t-shirt. De ringsteekmug geeft daarmee een goede reden voor een extra kledingstuk. Dat noopt tot het lager zetten van de verwarming. En zo stimuleren ringpootsteekmuggen het verminderen van CO2-uitstoot.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 30 dec. 2015)