Op het keukenraam zit een vedermot. Altijd als ik een vedermot zie, valt me op hoe klein zo’n beestje is. Vedermotten zijn nachtvlinders en sommige vlinderkenners scharen ze onder de micronachtvlinders, de heel kleine nachtbrakers waarvan er honderden soorten rondfladderen.

Met hun kruisvorm  zijn vedermotten heel gemakkelijk van andere nachtvlinders te onderscheiden, maar niet van andere vedermotten. Er zijn tientallen soorten in Nederland, maar vele zijn even zeldzaam als de waardplant die hun rupsjes eten: zonnedauw bijvoorbeeld. Een zonnedauwvedermot of duizendguldenkruidvedermot is mijn raamzitter dan ook beslist niet.

Sommige algemene vedermotten zijn wit, zoals de sneeuwwitte vedermot, maar deze is bruin. Op de foto lijkt ie wel zwart, maar dat ligt aan het tegenlicht, dat des vlinders silhouet wel fraai doet afsteken. Het zou een scherphoekvedermot kunnen zijn, die is niet zo kieskeurig over zijn waardplant, maar ik denk toch dat het een havikskruidvedermot is. Achter het huis bloeien namelijk schermhavikskruiden en heel wat oranje havikskruiden. De laatste staan in het gras en een grazig veld met havikskruid, dat is aan deze soort wel besteed. De vlinder is vast door de wijd openstaande achterdeur naar binnen gevlogen.

De kieskeurigheid over waardplanten is een eigenschap van de rupsen die in dit geval alleen havikskruid lusten. De moedervlinder eet de plant niet, maar is zo verstandig haar eitjes er wel op af te zetten. De vlinder inspireert me tot een ollekebolleke:

Wat een fraai vlindertje
Roerloos en sprakeloos
zetelt het donzige
dier op het raam

Het is waarschijnlijk een
havikskruidvedermot
Dat maakt zo’n beestje
een vlinder van naam

Met een glas en een papiertje zet ik de vedermot in de tuin bij de waardplanten.

(Natuurdagboek Trouw woensdag 17 augustus ’22)