In één week kreeg ik van drie lezers de vraag hoe en hoe snel een spin een web weeft en waarom een spin altijd ondersteboven in het web hangt. Die vragen zijn gemakkelijk op het wereldwijde web te vinden. Lezers bedoelen met een spin een kruisspin, die altijd ondersteboven in haar web hangt.

Dat web weeft ze in een half uur, waarmee ze één van de snelste weefsters uit de spinnenwereld is. De eerste draad wappert ze op de gok uit haar achterwerk, tot ie aan de overkant van het pad of het kozijn ergens aan blijft haken. Ze trekt hem aan en spant een zijdraad, zodat ze een Y krijgt of een omgekeerde Y. Dan spiraalt ze de ronden, van buiten naar binnen, als een grasmaaiende boer. Als u haar web niet kapot loopt, ruimt ze het zelf na een dag op, door het spiraalsgewijs op te eten, voor efficiënt materiaalgebruik.

Het viel een in webben lopende lezer op hoe sterk zo’n draad nog is. Ja, voor zo’n dunne draad is ie extreem sterk. Deels is de kracht te danken aan de veerkracht. Maar ze zijn ook zo taai, dat de vezelindustrie ze als voorbeeld neemt.

Spinnen zelf zijn ook supersterk voor zulke beestjes. Ik zette laatst een kleine spin in de holte van mijn handen buiten de deur, en voelde hem zich door een kier naar buiten persen. Ik kon mijn handen wel dicht houden maar was verrast door de druk die ik voelde.

Een kruisspin produceert haar draden vanuit haar achterwerk en als ze zich ontspannen laat hangen, hangt ze met haar kop naar beneden. Met haar bips naar beneden hangt het instabiel. Zou ze toch rechtop willen zitten, dan moet ze zich inspannen als een vleermuis. Vraag voor u: waarom hangt een vleermuis op z’n kop?

(Natuurdagboek Trouw vrijdag 22 sept. 2017)