Meint Mulder vond knalrode paddestoeltjes in de Baggerputten bij Slochteren. Hij stuurde een foto en vroeg zich af of het rode kelkzwammen waren. Een paar weken eerder kreeg ik een foto van eenzelfde zwam. De inzendster vroeg welke zwammen erop stonden. Het duurde even voor ik me daarop kon storten en intussen suggereerde ze zelf: rode kelkzwam. In het gebied, hoorde ze van de boswachter, waren er meer gevonden.

Dat gebied moet haast wel de Ronde Venen zijn, bij Wilnis. Daar zijn in januari rode kelkzwammen gevonden. Anja de Kruijf ontdekte ze. Of eigenlijk haar man, die een vuurrrood bolletje in het bruine strooisel op de grond vond. Het bleek een rood, bekervormig zwammetje te zijn, op een dode tak.

Rode kelkzwammen lijken als twee druppels water op krulhaarkelkzwammen. Je vraagt je af hoe iemand op het idee kwam er twee soorten in te onderscheiden. Dat moet onder een microscoop gebeurd zijn, want daar blijkt dat de sporen van beide soorten er anders uitzien.

De sporen van de minder bijzondere krulhaarkelkzwam zijn volgens de Paddestoelengids van Ewald Gerhardt ‘langwerpig elliptisch tot cilindrisch, aan de uiteinden ingedeukt’. De veel zeldzamere rode kelkzwam staat in Paddestoelen van Europa van Roger Philips en zijn ook al ‘elliptisch-cilindrisch’, maar dan ‘met verscheidene kleine oliedruppeltjes’. O, dus de een is ingedeukt en de ander heeft oliedruppeltjes. Bovendien zijn de mini-haartjes op de zwam bij de rode kelkzwam recht en bij de krulhaarkelkzwam krullerig! De naam zegt het al. Onder de miscroscoop bleek het zonder twijfel om rode kelkzwammen te gaan.

Dat maakt het een stuk aannemelijker dat de beide rode kelkzwammen die mij werden gemeld ook echt rode en geen krulhaarkelkzwammen zijn.

(Natuurdagboek Trouw 7 maart 2014)